Forsendunefnd ASÍ og SA komust að samkomulagi í dag sem þýðir að ekki mun koma til uppsagnar á kjarasamningum um áramót.  Enn Verkalýðsfélag Akraness spyr sig hvaða leiðréttingu fengu þeir verkamenn sem taka laun eftir kjarasamningi á hinum almenn vinnumarkaði sem undirritaður var 7. mars 2004. ?  Jú eingreiðslu uppá 26.000 þúsund krónur og 0,65% launahækkun sem tekur gildi árið 2007, það  er jú allt og sumt.  Hverjar voru samningsforsendur kjarasamningsins frá 7. mars 2004

1. Að verðlag þróist í samræmi við verðbólgumarkmið Seðlabanka Íslands.

2. Að sú launastefna og þær kostnaðarhækkanir sem í samningum felast verði almennt stefnumarkandi fyrir aðra samningagerð á vinnumarkaðnum.

Kostnaðaráhrif kjarasamningsins sem gerður var fyrir almenna markaðinn 7. mars 2004 var 15,8% á samningstímanum.  Allir aðrir hópar sem komu á eftir almenna markaðnum fengu mun meira.  Tökum dæmi kennarar sömdu um 30%.  Sveitafélagasamningurinn gaf um 22%, kjarasamningurinn við fjármálaráðherra fh ríkisjóðs gaf einnig um 25%.  Allir stóriðjusamningarnir gáfu yfir 20% á samningstímanum  Norðurál 24,5% Íslenska járnblendið 21% Ísal 21%.  Með öðrum orðum þá sömdu allar aðrar starfsstéttir um mikið meira heldur enn 15.8%  Engar fréttar hafa borist af því að forsendunefndin hafi tekið þennan lið samningsforsenda til endurskoðunar.  Því verður ekki trúað að nefndin hafi ekki gert mat á þessum þætti samningsforsendana með það að markmiði að leiðrétta þann launamun sem orðið hefur.  Verkafólk sem tekur sín laun eftir kjarasamningi á hinum almenna markaði hefur klárlega setið eftir. 

  Verkalýðsfélag Akraness taldi sig ekki fært að undirrita kjarasamninginn sem Starfsgreinasamband Íslands gerði við Samtök atvinnulífsins á sínum tíma vegna þess hversu rýr hann var og nú virðist ljóst að síðara endurskoðunarákvæðið er ekki skila leiðréttingu á milli samninga.

Afar fróðlegur og gagnlegur félagsfundur um öryggis og heilbrigðismál í stóriðjum  var haldinn í gær í sal félagsins að Kirkjubraut 40.  Júlíus K Björnsson sálfræðingur fjallaði um vaktavinnu, svefn og heilsu og áhrif  óreglulegs vinnutíma á heilbrigði og lífsgæði.  Erindið frá Júlíusi var afar fróðlegt og gagnlegt og vöknuðu fjölmargar spurningar hjá fundarmönnum sem sálfræðingurinn svarði eftir bestu getu.  Hallveig Skúladóttir hjúkrunarfræðingur fór yfir gögn sem Reynir Þorsteinsson læknir hafði tekið saman um heilsufar í stóriðjum.  Í þessari samtekt frá Reyni kom t.b fram að meðalaldur í Íslenska járnblendinu er 44 ár og meðalstarfsalur 14 ár sem er mjög hátt.  Hjá Norðuráli er meðalaldur 39 ár og meðalstarfsaldur 4,5 ár en Norðurál byrjaði með sína starfsemi 1998.  Einnig kom fram í gögnum frá Reyni Þorsteinssyni að reykingar í Íslenska járnblendinu hefðu minkað um 20% frá árinu 1990 en þá reyktu um helmingur starfmanna.   Árið 2003 var sú tala komin niðrí 30% og hefur lækkað enn meira síðan þá.  Hjá Norðuráli hefur reykingarfólki fækkað alverulega og nú reykja aðeins 20% starfsmanna samkvæmt gögnum Reynis Þorsteinssonar.  Það kom fram í máli Hallveigar að læknar á heilsugæslustöðinni á Akranesi hafa stýrt starfsmannaheilsuvernd í Íj frá árinu 1981 og hjá Norðuráli frá árinu 2000.