Niðurstöður könnunar sem framkvæmd var í Reykjavík síðdegis þann 21. október síðastliðinnÞað fer vart framhjá neinum að forysta Alþýðusambands Íslands nýtur afar lítils traust á meðal hins almenna félagsmanns um þessar mundir. Nægir í því samhengi að vitna í skoðanakannanir sem gerðar hafa verið að undanförnu. Í könnun sem umsjónarmenn útvarpsþáttarins Reykjavík síðdegis gerðu kemur fram að 91% þeirra sem tók þátt bera lítið sem ekkert traust til verkalýðshreyfingarinnar og í könnun sem útvarp Saga gerði er þetta enn verra en þar kemur fram að tæplega 95% bera lítið traust til forystunnar. 

Þetta vantraust á forystu ASÍ kemur formanni Verkalýðsfélags Akraness alls ekki á óvart enda er hinum almenna félagsmanni m.a. tíðrætt um þá linkind sem forystan sýnir í verkum sínum er lítur að hagsmunagæslu fyrir sína félagsmenn.

Ugglaust eru mjög margar skýringar á þessu vantrausti sem félagsmenn ASÍ bera til forystunnar, en þetta vantraust er grafalvarlegt fyrir verkalýðshreyfinguna í heild sinni, því það er grundvallaratriði að verkalýðshreyfingin njóti trausts og trúverðugleika á meðal sinna félagsmanna. 

Eitt af því sem formaður telur að hafi grafið undan trausti almennings á forystu ASÍ er að margir forystumenn verkalýðshreyfingarinnar eru yfirlýstir stuðningsmenn ákveðinna stjórnmálaflokka. Nægir að nefna í því samhengi ummæli núverandi forseta ASÍ, Gylfa Arnbjörssonar, þegar formannskjör fór fram í Samfylkingunni árið 2005 á milli Össurar Skarphéðinssonar og Ingibjargar Sólrúnar Gísladóttur. Þar sagði forsetinn orðrétt: 

"Verkalýðshreyfingin mun fylkja sér að baki nýjum formanni Samfylkingarinnar, hver sem hann verður, en stuðningur hennar við Ingibjörgu Sólrúnu Gísladóttur er ótvíræður."

Það er mat formanns að forystumenn í verkalýðshreyfingunni eigi ekki undir nokkrum kringumstæðum að vera eyrnamerktir einhverjum einum ákveðnum stjórnmálaflokki, enda eru forystumenn í stéttarfélögum að vinna fyrir félagsmenn sem koma úr öllum stjórnmálaflokkum. Einnig þurfa forystumenn að vera hafnir yfir allan vafa að þeir séu að vinna af fullum heilindum að hagsmunum sinna félagsmanna en ekki flokkspólitískum hagsmunum síns flokks.

Forystumenn í verkalýðshreyfingunni eiga að styðja öll mál sem þeir telja að séu til hagsbóta fyrir sína félagsmenn algjörlega óháð því frá hvaða stjórnamálaflokki slík mál kunna að koma. 

Trúverðugleiki einstakra forystumanna ASÍ er eðlilega dreginn í efa í hinum ýmsu málum er lúta að flokkspólitískum málum í ljósi þeirra staðreynda að einstaka forystumenn ASÍ hafa marglýst yfir opinberum stuðningi við annan stjórnarflokkinn. Formaður spyr sig: Af hverju lagði ASÍ svona mikla áherslu á að forseti Íslands myndi staðfesta samning um Icesave og málinu yrði ekki vísað í þjóðaratkvæðagreiðslu, getur verið að flokkspóltískir hagsmunir hafi ráðið þar för? Hvað kom ekki fram á heimasíðu Starfsgreinasambands Íslands þegar ljóst var að forseti íslands var búinn að tilkynna að hann ætlaði að vísa málinu í þjóðaratkvæðagreiðslu, en þar komu meðal annars fram þessi ummæli:  "Forseti lýðveldisins kemur fram af miklu ábyrgðarleysi gagnvart efnahagsvanda þjóðarinnar". 

Rétt er að rifja það upp að 98% þjóðarinnar hafnaði Icesavesamningunum í þessari kosningu. Reyndar hefur formaður aldrei skilið það af hverju forysta ASÍ hefur lagt svona mikla áherslu á að samþykkja ábyrgð okkar Íslendinga á innistæðum í erlendum bönkum, sérstaklega í ljósi þess að allir lögspekingar landsins telja að engin lagaleg rök séu fyrir slíkri ábyrgð. Á sama tíma hefur forysta ASÍ ekki talað fyrir almennri leiðréttingu á þeim forsendubresti sem að hér varð á skuldum heimilanna og hefur ætíð talað fyrir sértækum aðgerðum hvað það varðar.

Formaður óttast það að verkalýðshreyfingin hafi því miður í gegnum árin og áratugina alltof oft verið misnotuð í flokkspólitískum tilgangi en slíkt grefur eðli málsins samkvæmt undan trausti og trúverðugleika hreyfingarinnar í heild sinni.

Eins og áður sagði er það mín bjargfasta skoðun að forystumenn í verkalýðshreyfingunni eigi alls ekki að vera yfirlýstir stuðningsmenn einhverra ákveðinna stjónmálaflokka heldur eiga þeir að vinna að einni pólitík og það er að sjálfsögðu verkalýðspólitík.

Nú eru aðildarfélög Starfsgreinasambands Íslands hvert á fætur öðru að móta sínar kröfugerðir vegna komandi kjarasamninga. Það er ljóst að mörg aðildarfélög innan SGS vilja leggja ríka áherslu á að lagfæra lágmarkslaun og lágmarkstaxta enda er það skoðun margra að þau lágmarkslaun sem í gildi eru í dag dugi engan veginn fyrir lágmarksframfærslu. 

En nú er farinn að berast grátur frá atvinnurekendum um að hækkun launa sé vart til umræðu og nefna þeir að þeir geti einungis hækkað laun sem nemur frá 1-2%. Þetta er sami grátur og hefur svosem heyrst áður þegar kemur að því að kjarasamningar hjá verkafólki eru lausir. Þó vissulega séu ákveðnar greinar í íslensku samfélagi sem eiga erfitt um þessar mundir þá eru einnig klárlega til greinar sem eru að gera mjög góða hluti og nægir að nefna útflutningsgreinarnar í því samhengi.

Það er rétt að geta þess að stór hluti félagsmanna innan Starfsgreinasambandsins er að fá greidd laun eftir þeim launatöxtum sem í gildi eru en lægsti taxtinn sem hægt er að greiða eftir þar er 157.752 kr. Hæst getur fólk komist í 193.936 kr. samkvæmt launaflokki 17 eftir 7 ára starf. En langflestir eru í launaflokkum frá 1 til 7 þar sem eru laun frá 157 þúsund til 174 þúsund fyrir fulla dagvinnu.

Það er morgunljóst í huga formanns Verkalýðsfélags Akraness að þessa launataxta verður að lagfæra með afgerandi hætti í komandi kjarasamningum og tryggja verður að lágmarkslaun á Íslandi verði alls ekki undir 200 þúsund krónum þegar gengið hefur verið frá nýjum kjarasamningi. Það eru flestir sammála því að lágmarkslaun á Íslandi eru samfélagslegt mein sem verður að lagfæra. Nægir að nefna orð Guðbjarts Hannessonar, velferðarráðherra, en fram kom í máli hans í fréttum ekki alls fyrir löngu að það sé staðreynd að lágmarkslaun séu mjög lág fyrir tekjulægstu hópana.

Einnig sagði Runólfur Ágústsson, stjórnarformaður Vinnumálastofnunar, að lágmarkslaun á Íslandi séu það lág að það sé enginn hvati fyrir einstaklinga að fara af til dæmis atvinnuleysisbótum yfir á þau lágmarkslaun sem nú er verið að greiða. Með þessu er ekki verið að segja það að örorku- og atvinnuleysisbætur séu of háar því það vita allir að þesar bætur eru einnig skammarlega lágar og það þarf að lagfæra.

Það er mat formanns Verkalýðsfélags Akraness að nú verði fulltrúar Starfsgreinasambands Íslands að standa fast í lappirnar hvað varðar lagfæringu á launatöxtum SGS því þeir launataxtar sem nú eru í gildi eru atvinnurekendum og okkur í Starfsgreinasambandinu til skammar. Það er einnig morgunljóst að ef verkalýðshreyfingunni ber ekki gæfa til að lagfæra lágmarkslaunin þannig að þau dugi fyrir lágmarksframfærslu þá verður Alþingi Íslendinga að lögbinda lágmarkslaun hér þannig að launþegar verði tryggðir fyrir því að lágmarkslaun dugi fyrir lágmarksframfærslu. Rétt er að rifja upp að núverandi forsætisráðherra, Jóhanna Sigurðardóttir, ásamt fleiri Samfylkingarþingmönnum, lögðu fram frumvarp um lögbindingu lágmarkslauna síðast 2005 og það er afar fróðlegt að lesa greinargerðina sem fylgdi með frumvarpinu. Það sem fram kom í þeirri greinargerð á svo fyllilega við í dag. Hér koma nokkur atriði sem fram komu í umræddri greinargerð:

"Lág taxtalaun hér á landi eru efnahagslegt vandamál. Þau leiða til þess að ýmsir sem eru á þessum launum eiga vart fyrir mat, hvað þá að þeir geti nýtt sér þá þjónustu sem eðlilegt er að veitt sé í nútímaþjóðfélagi".

Lægstu taxtalaunin eru svo lág að það er gjörsamlega óverjandi fyrir þjóðfélagið. Ekki má gleyma því að fjölmargir fá greitt samkvæmt þessum töxtum og má þar nefna ófaglært starfsfólk, ekki hvað síst á vegum hins opinbera".

Frumvarp þetta er liður í þeirri stefnumörkun jafnaðarmanna að skapa hér mannsæmandi umhverfi fyrir launafólk og stuðla jafnframt að heilbrigðu og þróttmiklu efnahagslífi. Ef þessi leið verður ekki farin og taxtalaunin látin eiga sig eina ferðina enn í næstu kjarasamningum mun sífellt stærri hópur launamanna sitja eftir með lágmarkstaxta og ekki eiga sér viðreisnar von. Við megum ekki láta mál þróast á þann veg".

Það sem kom fram í þessari greinargerð á svo sannarlega við enn þann dag í dag og vill formaður ítreka það að ef verkalýðshreyfingunni tekst ekki að lagfæra þessi skammarlegu lágmarkslaun þá er kjörið tækifæri fyrir Jóhönnu Sigurðardóttur, núverandi forsætisráðherra og flutningsmann þessa frumvarps, að leggja fram nýtt frumvarp um lögbindingu lágmarkslauna til hjálpar þeim sem minnst mega sín í íslensku samfélagi.

Eins og áður kom fram þá er stór hluti félagsmanna innan SGS að starfa eftir áðurnefndum launatöxtun en að sjálfsögðu þarf að tryggja það að þeir sem að taka ekki laun eftir þessum töxtum fái einnig launahækkanir í komandi kjarasamningum. Enda gengur það alls ekki upp að allir, ríki, sveitarfélög, verslunareigendur, tryggingafélög, orkufyrirtæki og svo framvegis varpi sínum vanda stöðugt yfir á íslenska launþega. Nú er fyrsta tækifæri hjá íslenskum launþegum að bæta sinn hag en það er í gegnum sína kjarasamninga.

Í gær fundaði formaður með atvinnuleitendum í Þorpinu þar sem haldin eru hin ýmsu námskeið fyrir atvinnuleitendur á Akranesi. Fundurinn var afar gagnlegur, en fjölmargar spurningar bárust til formanns um réttindi og skyldur á íslenskum vinnumarkaði.

Fram kom í máli atvinnuleitenda að þeim finnist ósanngjarnt að þegar þeir eða börn þeirra lendi í veikindum þá missi þeir bætur sökum þess. Formaður tók undir þessa ábendingu, en benti á að þeir sem taka ákvörðun um að greiða félagsgjald til síns stéttarfélags eiga þar með rétt á sjúkradagpeningum fyrir þá daga sem þeir missa bætur. Hjá VLFA á viðkomandi atvinnuleitandi rétt á sjúkradagpeningum strax og er ekkert sem kveður á um að atvinnuleitandi þurfi að hafa vera frá í 10 daga eða lengur eins og tíðkast hjá sumum stéttarfélögum.

Formaður greindi einnig frá öllum þeim réttindum sem fólk hefur taki það ákvörðun um að greiða til félagsins og eru umtalsverðir hagsmunir þar í húfi fyrir atvinnuleitendur. Fram kom í máli nokkurra að þeir töldu afar brýnt að fundin yrði út svokölluð lágmarksframfærsla því þær grunnbætur sem fólki standa til boða duga engan veginn til þess að standa undir nauðsynlegri framfærslu. Formaður gerði þeim grein fyrir afstöðu VLFA til þessa máls og þeirri áskorun sem hann hefur lagt til forseta ASÍ um að hagdeild ASÍ finni þessa lágmarksframfærslu út enda er það skoðun formanns að lágmarkslaun og lágmarksbætur dugi engan veginn til að fólk geti látið enda ná saman og framfleytt sér og sínum.

Fundur um fátækt sem Bót, félag aðgerðasinna um bætt samfélag, stóð fyrir í gærkvöldi heppnaðist mjög vel. Þónokkur fjöldi fólks var mætt á fundinn en fundurinn var haldinn í Salnum í Kópavogi og það var afar ánægjulegt að sjá að forseti Íslands, herra Ólafur Ragnar Grímsson, þáði boð um að koma á fundinn. Það er alveg ljóst að það er gríðarlega mikilvægt að forseti Íslands skuli leggja þessu brýna málefni lið er lítur að fátækt á Íslandi.

Allri ríkisstjórn Íslands var boðið á fundinn en því miður var einungis einn ráðherra sem mætti en það var Ögmundur Jónasson. Einnig var hinum ýmsu hagsmunaaðilum úr meðal annars atvinnulífinu boðið að sitja fundinn. Gísli Tryggvason, talsmaður neytenda, flutti erindi er lítur að skyldu yfirvalda til að reikna út lágmarksframfærslu og einnig voru frummælendur talsmenn öryrkja, aldraðra, atvinnuleitenda og félagsbótaþega. 

Fjölmargar fyrirspurnir bárust úr sal og var alveg ljóst að mörgum var heitt í hamsi yfir því ástandi sem nú ríkir í íslensku samfélagi og krafa fólksins er alveg hvellskýr: Það er að reiknaður verði út lágmarksframfærslustuðull sem sýnir með afgerandi hætti hvað einstaklingar og hinar ýmsu fjölskyldustærðir þurfi mikla fjármuni til að geta staðið undir venjubundnum rekstri heimilis. Einnig er krafan skýr um að lágmarkslaun og aðrar opinberar bætur hækki umtalsvert enda er ekki nokkur vegur fyrir einstaklinga að lifa á þeim lágmarkslaunum og -bótum sem nú er boðið upp á í íslensku samfélagi.

Það var afar ánægjulegt að finna þann mikla stuðning sem hinn almenni fundarmaður bar til Verkalýðsfélags Akraness og Framsýnar á Húsavík en fram kom til dæmis í máli eins fundarmanna að þetta væru einu stéttarfélögin á landinu í dag sem væru að taka stöðu með sínum félagsmönnum. Formaður félagsins var fundarstjóri á þessum fundi og nýtti hann tækifæri sitt til að koma áherslum Verkalýðsfélags Akraness á framfæri. Fram kom hjá formanninum að það sé frumskylda í komandi kjarasamningum að hækka þau skammarlegu lágmarkslaun, sem nú eru einungis 165 þúsund krónur, umtalsvert í komandi kjarasamningum. Formaður sagði einnig að hann nánast fullyrti það að allir sem á fundinum væru gætu ekki framfleytt sér á þeim lágmarkslaunum sem boðið væri upp á í dag og það væri íslensku samfélagi, atvinnurekendum og okkur í verkalýðshreyfingunni til ævarandi skammar að lágmarkslaun skuli enn ekki duga fyrir lágmarksframfærslu.

Bót, aðgerðahópur um bætt samfélag, stendur fyrir borgarafundi í Salnum í Kópavogi í kvöld, þriðjudaginn 26. október. Fundurinn hefst klukkan 20:00 og ber yfirskriftina Fátækt á Íslandi - lágmarksframfærsla? Í tilkynningu frá félaginu segir að meginkröfur fundarins séu eftirfarandi:

• Að útrýma fátækt á Íslandi, enginn svelti  og allir hafi heimili samkvæmt lögum.
• Að raunveruleg lágmarksframfærsla verði reiknuð út opinberlega.
• Að fjármunum okkar og eignum verði skilað til baka.
• Að Ísland hætti að vera eina landið á Norðurlöndum sem fylgir láglaunastefnu og gerir ráð fyrir hjálparstofnunum og ölmusu.
• Að velferðarkerfið standi undir nafni.

Formaður Verkalýðsfélags Akraness verður fundarstjóri. Frummælendur verða talsmenn öryrkja, aldraðra, atvinnuleitenda og félagsbótaþega.

Forseti Íslands, ríkisstjórn og allir þingmenn hafa verið boðaðir á fundinn. Ýmsir fulltrúar stjórnvalda, sveitarfélaga, hagsmunasamtaka og félagasamtaka munu svara fyrirspurnum úr sal og taka þátt í umræðum sem skapast.

Verkalýðsfélag Akraness hvetur allt til að mæta á fundinn og sýna samstöðu.

Starfskonur á skrifstofu Verkalýðsfélags Akraness munu leggja niður vinnu í dag kl 14:25 í tilefni af Kvennafrídeginum og um leið mótmæla því misrétti sem konur eru beittar víðsvegar í íslensku samfélagi. 

Stjórn Verkalýðsfélags Akraness skorar á allar konur sem tök hafa á að leggja niður störf kl 14:25 í dag og mótmæla þessu misrétti gagnvart konum. 

Formaður Verkalýðsfélags Akraness, gagnrýndi Gylfa Arnbjörnsson forseta Alþýðusambandsins harðlega í ræðu sem hann hélt á ársfundinum sem lauk í gær. Átaldi formaðurinn forsetann fyrir að vilja ekki taka verðtryggingu úr sambandi en Gylfi var haustið 2008 formaður starfshóp sem það skoðaði. Skoraði hann á Gylfa að íhuga alvarlega að gefa ekki kost á sér á nýjan leik í stöðu forseta ASÍ en forsetinn var ekki við því og var Gylfi endurkjörin forseti ASÍ til næstu tveggja ára.

Það er alveg ljóst að lögum ASÍ þarf að breyta þannig að forseti og varaforseti ASÍ verði kosnir í allsherjarkosningu á meðal allra félagsmanna ASÍ og með því er verið að auka lýðræðið við val á forsetakjöri sambandsins.

Það fyrirkomulag sem nú ríkir um kjör forseta er alls ekki til þess fallið að sátt geti verið um kjör hans.  Það þarf að ríkja full sátt og traust á milli forseta ASÍ og hins almenna félagsmanns innan sambandsins og það er morgunljóst í huga formanns VLFA að Gylfi nýtur ekki trausts hjá megin þorra sinna félagsmanna. 

Hægt að lesa ræðuna í heild sinni með því að smella á meira.

Fundarstjóri, forseti, ágætu ársfundarfulltrúar.

Þar sem ég hef ekki nema 10 mínútur þá ætla ég að bíða með að ræða komandi kjarasamninga þar til síðar á fundinum.

Það sem ég ætla að fjalla um eru skuldir heimilanna og sú skelfilega staða sem íslensk heimili þessa lands standa nú frammi fyrir í kjölfar efnahagshrunsins. Skuldir íslenskra heimila hafa aukist frá árinu 2004 úr 877 milljörðum í 2000 milljarða. Það eru 110 þúsund heimili á Íslandi þannig að meðalskuldir íslenskra heimila eru í kringum 18 milljónir króna.

Það er þyngra en tárum taki að horfa upp á þann forsendubrest sem orðið hefur í íslensku samfélagi er lýtur að alþýðu þessa lands. Allir - ríki, sveitarfélög, verslunareigendur, tryggingafélög, orkufyrirtæki, og í raun og veru öll þjónustufyrirtæki hafa varpað sínum vanda miskunnarlaust yfir á íslenska neytendur. Nægir að nefna í þessu samhengi að matarverð hefur hækkað upp undir 40% frá janúar 2008, bensínverð um 45%, Orkuveita Reykjavíkur hefur hækkað gjaldskrár sínar um 30%, og svona mætti í raun og veru lengi telja.  Þessu til viðbótar hefur kaupmáttur launa verið í frjálsu falli.

Skuldir vegna gengis- og verðtryggðra lána íslenskra heimila hafa hækkað samkvæmt gögnum frá Hagsmunasamtökum heimilanna um 417 milljarða í kjölfar bankahrunsins.  Þennan forsendubrest sem íslensk alþýða þessa lands gat ekki undir nokkrum kringumstæðum borið ábyrgð á, þarf að leiðrétta í formi almennra leiðréttinga.

Enda er það mín skoðun að þeir 8 þúsund mótmælendur sem voru á Austurvelli 4. október síðastliðinn, voru að krefjast sanngirni sem væri fólgin í almennri leiðréttingu á stökkbreyttum skuldum heimilanna.

Nú hafa Hagsmunasamtök heimilanna lagt fram tillögu um almenna leiðréttingu á verðtryggðum íbúðalánum. Kostnaðarmat á slíkri leiðréttingu nemur 220 milljörðum en samkvæmt fréttum er búið að slá þessa almennu leiðréttingu út af borðinu. Ástæðan er jú sú að hagsmunaaðilar, bankastofnanir og forsvarsmenn lífeyrissjóðanna hafa gagnrýnt þessa almennu leiðréttingu harkalega. Ég get tekið undir að það er afar erfitt að sætta sig við það að sjóðsfélagar þurfi að koma að þessari leiðréttingu.

Hins vegar er ég sannfærður um það að það verður að finna leið til að leiðrétta þennan forsendubrest með öllum tiltækum ráðum. Það er hlutverk ríkisstjórnar Íslands að finna þá leið.

Það liggur til að mynda fyrir að bankarnir fengu, samkvæmt gögnum frá Alþjóðagjaldeyrissjóðnum, afslátt á skuldum heimilanna sem nemur 420 milljörðum. Þessa fjármuni þarf klárlega að nýta til almennra leiðréttinga á þeim forsendubresti sem varð hjá íslenskum heimilum.

Alþýða þessa lands getur ekki undir nokkrum kringumstæðum horft upp á það grímulausa óréttlæti sem birtist nánast vikulega í afskriftum auðmanna og einstakra fyrirtækja. Eða þegar að 200 milljörðum var dælt inn í peningamarkaðssjóðina til að verja fjármagnseigendur.

Með því að skoða helstu afskriftir sem ratað hafa í fjölmiðla til auðmanna og einstakra fyrirtækja þá nema þær vel á fjórða hundrað milljarða. Og þetta eru bara afskriftir sem fjallað hefur verið um í fjölmiðlum. Að laga forsendubrest upp á 18% kostar nánast jafnmikið og var sett inn í peningamarkaðssjóðina.  Það er þetta glórulausa óréttlæti sem íslenskur almenningur getur ekki sætt sig við.

Kæru félagar.

Það er sorglegt að vita til þess að það var gullið tækifæri í október 2008 til að koma í veg fyrir stórfellda hækkun á verðtryggðum íbúðarlánum landsmanna.

Það tækifæri sem ég er að tala um lá í þeim starfshópi sem Jóhanna Sigurðardóttir, núverandi forsætisráðherra og fyrrverandi félags- og tryggingarmálaráðherra skipaði.

Þessi starfshópur undir forystu og formennsku Gylfa Arnbjörnssonar, forseta ASÍ, hafði það markmið að skoða hvaða leiðir væru færar til að bregðast við vanda lántakenda vegna verðtryggingar og að meta fjárhagsleg áhrif þess að fella tímabundið niður verðtryggingu á lánsfé og sparifé.

Enda höfðu komið fram frá hinum ýmsu aðilum í íslensku samfélagi, meðal annars þeim sem hér stendur, kröfur um að neysluvísitalan yrði tekin úr sambandi eða fryst á meðan flóðbylgjan myndi skella á skuldsettum heimilum.

Það lá nefnilega fyrir við hrun íslensku krónunnar að verðbólga hér myndi rjúka upp úr öllu valdi með skelfilegum afleiðingum fyrir íslensk heimili.

Þessi starfshópur skilaði minnisblaði til núverandi forsætisráðherra og það er skemmst frá því að segja að starfshópurinn lagði alls ekki til að frysta vísitöluna í kjölfar efnahagshrunsins til að hlífa verðtryggðum skuldum heimilanna.

Í áliti starfshópsins segir m.a. að gagnvart lánveitendum séu alvarleg formerki á því að afnema verðtryggingu lána.  Það kom einnig fram að ef verðtrygging á fasteignalánum til heimila væri felld niður tímabundið, til dæmis frá júní 2008 til júní 2009, mundu tekjur lánveitenda verða 180 milljörðum kr. minni á tímabilinu en ella, ef verðbólguspá Seðlabanka Íslands sé lögð til grundvallar. Þetta kom fram í minnisblaðinu.

Kæru félagar

Hvernig má það eiga sér stað að forseti Alþýðusambands Íslands sem var formaður þessa starfshóps skuli hafa lagt til að verðtryggingin leggðist af fullum þunga á skuldsett heimili og á sama tíma voru fjármagnseigendur varðir að fullu fyrir þeim hamförum sem gengu yfir í kjölfar hækkandi verðbólgu.

Þessi afstaða starfshópsins er tekin á sama tíma og er verið að dæla 200 milljörðum inn í peningamarkaðssjóðina til að verja fjármagnseigendur.

Ég spyr, í hvaða liði er forseti Alþýðusambands Íslands þegar hann hafði tækifæri til að taka stöðu með alþýðu þessa lands og leggja til að neysluverðsvísitalan yrði tekin úr sambandi til að hlífa skuldsettum heimilum?

Mitt mat er alveg hvellskýrt, hann var ekki að gæta að hag félagsmanna innan ASÍ með því að leggja til að hækkun neysluvísitölunnar skyldi skella af fullum þunga á skuldsett íslensk heimili.

Nei, hann var að verja fjármagnseigendur eins og kemur fram í minnisblaðinu frá starfshópnum:  Takið eftir, lánveitendur hefðu misst af 180 milljörðum.  

Nei, forysta ASÍ hefur aldrei verið sammála almennri leiðréttingu á skuldum heimilanna. Þeir hafa ætíð talað fyrir sértækum aðgerðum, enda sýnir þessi afstaða forseta ASÍ í starfshópnum það rækilega.

Þarna var kjörið tækifæri þegar þessi starfshópur var settur á laggirnar undir forystu Gylfa að tryggja að sá gríðarlegi forsendubrestur sem varð á skuldum heimilanna myndi færast jafnt á alla Íslendinga, jafnt skuldara sem fjármagnseigendur.

Nei, niðurstaða starfshópsins var: verjum fjármagnseigendur á Íslandi. Og um leið voru verðtryggðar eignir lífeyrissjóðina tryggðar til að geta mætt þeim gríðarlega skaða sem sjóðirnir urðu fyrir vegna glórulausra fjárfestinga í skulda- og hlutabréfum  í fyrirtækjum útrásarvíkinga. En samkvæmt gögnum Seðlabanka Íslands töpuðu lífeyrissjóðirnir upp undir 500 milljörðum á þessum bréfum.

Að lokum, kæru félagar.

Haustið 2008 hafði Forseti ASÍ sem formaður starfshópsins tækifæri til að leggja fram tillögu fyrir ríksisstjórn Íslands til að mæta vanda heimila með verðtryggðlán.   Í október 2008 vissi þjóðin öll að flóðbylgja í formi hækkunar á neysluvísitölunni var að skella á fullum þunga á skuldsettan almenning.

Ef starfshópurinn undir forystu Gylfa hefði tekið stöðu með skuldsettum heimilum í október 2008 og lagt fram kröfu um að frysta neysluvísitöluna tímabundið þá væri ekkert verið að ræða eða rífst um almenna leiðréttingu á skuldum heimilanna í dag.

Forseti ASÍ tók hinsvegar þá ákvörðun að rétta heldur fjármagnseigendum björgunarvestin, en um leið var skuldsettum heimilum fórnað á altari verðtryggingarinnar.

Á þeirri forsendu m.a. skora ég á forseta Alþýðusambands Íslands að íhuga það sterklega að gefa alls ekki kost á sér í embætti forseta ASÍ, því hann hefur tekið stöðu með fjármagnseigendum en ekki sínum félagsmönnum.

Takk fyrir.

Ársfundur ASÍ 2010 hefst í dag fimmtudaginn 21. október og verður framhaldið á morgun föstudaginn 22. október. Yfirskrift fundarins er Stop, hingað og ekki lengra og verður megináherslan lögð á efnahags- og kjaramál, velferðar- og vinnumarkaðsmál og atvinnu- og umhverfismál. Þá mun fundurinn fjalla um tillögur til breytinga á lögum Alþýðusambandsins.

Fulltrúar Verkalýðsfélags Akraness á fundinum eru þau Vilhjálmur Birgisson, Skúlína Guðmundsdóttir, Guðrún Linda Helgadóttir, Jón Jónsson og Jóna Adolfsdóttir frá SGS og fyrir hönd sjómanna er Pétur Lárusson.

Eftirfarandi pistill eftir formann félagsins var birtur á Pressunni í dag:

Skjaldborg fyrir fjármagnseigendur

Skrifstofa Verkalýðsfélags Akraness vill minna félagsmenn á opinn félagsfund sem haldinn verður í kvöld á Gamla Kaupfélaginu. Fundurinn hefst kl. 19:30 og er dagskrá á þessa leið:

1. Kynning á afsláttarkjörum til félagsmanna VLFA

2. Stefnumótun  í kröfugerð vegna komandi kjarasamninga

3. Önnur mál

Stjórn félagsins hvetur alla félagsmenn til að mæta og taka virkan þátt í mótun kröfugerðar vegna komandi kjarasamninga, enda eru allir kjarasamningar félagsins lausir á næstu mánuðum. Kaffiveitingar verða í boði.