Það er alveg með ólíkindum að verða vitni að því að kjaraviðræður Alþýðusambands Íslands við Samtök atvinnulífsins hreyfast ekki nokkurn skapaðan hlut, en eins og margoft hefur komið fram hér á heimasíðunni þá vinna þessir aðilar að því að ganga frá kjarasamningum þar sem samræmd launastefna er höfð að leiðarljósi.

Nú eru liðnir 113 dagar, eða tæpir 4 mánuðir frá því kjarasamningar á hinum almenna vinnumarkaði runnu út og hafa því launþegar ekki fengið launahækkun á því tímabili. Samkvæmt fréttum er ekkert að gerast og hefur m.a. formaður Samtaka atvinnulífsins sagt viku eftir viku að nú séu 2-3 vikur þar til hægt verði að ganga frá kjarasamningum á hinum almenna vinnumarkaði.

Formann setur hljóðan við þessi vinnubrögð, en það er æði margt sem bendir til þess að Samtök atvinnulífsins haldi kjarasamningum á hinum almenna vinnumarkaði í algerri herkví vegna ágreinings samtakanna við ríkisstjórnina í sjávarútvegsmálum. Það er einnig æði margt sem bendir til þess að engin hreyfing muni komast á kjaraviðræður fyrr en frumvarp á fiskveiðistjórnunarkerfinu verði lagt fram. Ef frumvarpið verður með þeim hætti að það þóknist ekki Samtökum atvinnulífsins þá mega íslenskir launþegar búast við því að ekki verði hægt að ganga frá neinum kjarasamningum.

Þetta eru náttúrulega vinnubrögð sem eru þessum aðilum til ævarandi skammar því launþegar geta ekki horft upp á það að vanda ríkis, sveitarfélaga og verslunareigenda sé varpað viðstöðulaust yfir á neytendur á meðan ekki er hægt að ganga frá kjarasamningum við launafólk.

Það er einnig alveg ljóst að Alþýðusamband Íslands hefur brugðist algerlega í þessum kjaraviðræðum á grundvelli þeirrar staðreyndar að þeir hafa samþykkt að vinna samræmdri launastefnu. Þetta gerir það að verkum að stéttarfélög eins og Verkalýðsfélag Akraness nær ekki að ganga frá kjarasamningum við vel stæð fyrirtæki sem eru starfandi í útflutningi.

Það er mat formanns VLFA að nú verði hinn almenni launþegi að fara að rísa upp og mótmæla þessum vinnubrögðum harðlega og krefja verkalýðshreyfinguna um að láta Samtök atvinnulífsins ekki komast upp með að draga kjaraviðræðurnar m.a. út af ágreiningi við ríkisvaldið.

Nú hefur félagið sent til allra félagsmanna sinna umsóknareyðublað vegna orlofshúsa sumarið 2011. Allir félagsmenn ættu að fá umsóknareyðublöðin í byrjun næstu viku. Meðfylgjandi er bæklingur sem inniheldur upplýsingar um þá bústaði sem í boði eru í sumar. Bústaðir félagsins í Húsafelli, Svínadal, Ölfusborgum og Hraunborgum eru að sjálfsögðu þar á meðal auk íbúðanna þriggja á Akureyri. Einnig hefur félagið leigt íbúð á Flateyri eins og síðasta sumar en það mæltist vel fyrir hjá félagsmönnum og var íbúðin vel nýtt. Að auki verða í boði þrír bústaðir í Biskupstungum, einn þeirra er í Úthlíð en hinir tveir eru staðsettir rétt ofan við fossinn Faxa í Tungufljóti. Í næstu viku mun einnig opnast fyrir orlofshúsaumsóknir á félagavefnum.

Skilafrestur umsókna er til 11. apríl og verður úthlutað á fimmtudeginum 14. apríl.

Afhverju styrkist krónan ekki?Hví í ósköpunum stendur á því að íslenska krónan styrkist ekki í ljósi þeirrar bláköldu staðreyndar að vöruskiptajöfnuður hefur verið gríðarlega jákvæður á síðustu tveimur árum? Árið 2009 var vöruskiptajöfnuður 87 milljarðar og bráðabirgðatölur fyrir árið 2010 sýna að vöruskiptajöfnuður er allt að 119  milljarðar. Og einnig hafa borist af því fréttir að vöruskiptajöfnuður fyrstu mánuði þessa árs sé umtalsverður.

Samt sem áður hefur íslenska krónan veikst um tæp 5% frá því hún var hvað sterkust í nóvember síðastliðnum. Hver skyldi ástæðan vera fyrir þessu? Það hlýtur að vera krafa íslenskra launþega og neytenda að fá skýringar á því hví íslenska krónan styrkist ekki í ljósi áðurnefndra staðreynda.

Nú liggur fyrir að það eru gjaldeyrishöft hér á landi og því er skilaskylda útflutningsfyrirtækja á gjaldeyri. Getur það verið að ástæðan fyrir því að íslenska krónan styrkist ekki sé að útflutningsfyrirtæki, til dæmis sjávarútvegsfyrirtæki, skipti ekki þeim erlenda gjaldeyri sem þeir fá fyrir sínar afurðir í íslenskar krónur heldur liggi með þá inn á IG reikningum í Seðlabankanum sem verður þess valdandi að íslenska krónan styrkist ekkert þess í stað heldur hún áfram að falla. Getur einnig verið að eigendur útflutningsfyrirtækja sjái sér leik á borði með því að skipta ekki erlendum gjaldeyri í íslenskar krónur til að halda gengi krónunnar veiku til að fá meira fyrir sínar afurðir og vilji bíða eftir afnámi gjaldeyrishafta til að hagnast enn meira eftir að íslenska krónan hefur fallið í kjölfar afnáms gjaldeyrishafta.

Ef þetta er raunin að útflutningsfyrirtæki eru ekki að skipta sínum erlenda gjaldmiðli yfir í íslenskar krónur, sem verður þess valdandi að íslenska krónan nær ekki að rétta úr kútnum, þá er það grafalvarlegt mál, sérstaklega í ljósi þess að Samtök atvinnulífsins eru að krefja íslenska launþega um að ganga frá hófstilltum kjarasamningum til að tryggja hér stöðugleika sem eigi að leiða til þess að íslenska krónan styrkist.

Almenningur vill svör.

Formaður Verkalýðsfélags Akraness krefst þess að Seðlabankinn, fjármálaráðuneytið og Samtök atvinnulífsins skýri það út fyrir almenningi á mannamáli á hvaða forsendu íslenska krónan styrkist ekki í ljósi þess gríðarlega vöruskiptajafnaðar sem hér hefur verið á undanförnum tveimur árum.

Formaður VLFA kaupir það alls ekki að Már Guðmundsson Seðlabankastjóri viti ekki ástæðuna fyrir því að íslenska krónan hefur fallið um 5% á síðastliðnum fimm mánuðum þrátt fyrir gríðarlega hagstæðan vöruskiptajöfnuð eins og fram kom í fréttum í gær..

Það er hins vegar morgunljóst að það hjálpar ekki íslensku krónunni þegar ráðamenn þjóðarinnar, eins og til dæmis efnahagsmálaráðherra, Seðlabankastjóri, forseti ASÍ og Samtök atvinnulífsins segja jafnt á innlendum sem erlendum vettvangi að íslenska krónan sé nánast ónýtur gjaldmiðil.   Hví tala ráðamenn með slíkum hætti þegar liggur fyrir að slíkur málflutningur getur haft skaðleg áhrif á gjaldmiðil okkar íslendinga?

Almenningur á rétt á að fá skýr svör við þessum spurningum enda liggja gríðarlegir hagsmunir fyrir íslenska neytendur að krónan styrkist.

Stjórn félagsins byrjaði á því að bjóða félagsmönnum upp á skattframtalsaðstoð árið 2004 og hefur svo verið alla tíð síðan. Núna stendur þessi aðstoð yfir en hún hófst 8. mars og hefur nánast verið fullt í alla tíma til þessa og greinilegt að þessi þjónusta félagsins er að falla í góðan jarðveg hjá félagsmönnum. Björg Bjarnadóttir hefur séð um þessa vinnu fyrir félagið með glæsibrag.

Nú eru örfáir tímar eftir en þessi þjónusta mun verða í boði fram til 22. mars en það er næstsíðasti dagur sem hægt er að skila inn skattframtölum. Þeir sem eiga eftir að panta sér tíma þurfa að hafa hraðar hendur en hægt er að panta tíma á skrifstofu félagsins í síma 430-9900.  

Verksmiðja Norðuráls á GrundartangaNú eru liðnir 104 dagar frá því að kjarasamningar á hinum almenna vinnumarkaði runnu út en eins og flestir vita þá runnu samningarnir út 1 desember 2010. Á þessu sést að launafólk hefur orðið af launahækkunum í þrjá og hálfan mánuð og á sama tímabili hefur launafólk þurft að horfa upp á skefjalausar hækkanir á öllum sviðum - af hálfu ríkis og sveitarfélaga og á öðrum útgjaldarliðum er snúa að rekstri heimilis.

Það er nöturlegt að verða vitni að því að lítið sem ekkert virðist vera að gerast í kjaraviðræðunum, búið að rífa samningsumboðið af stéttarfélögunum og færa það yfir til Alþýðusambands Íslands en eins og margoft hefur komið hér fram á heimasíðunni neita Samtök atvinnulífsins að ganga frá kjarasamningum við félagið varðandi kjarasamninga eins og við Elkem Ísland, Klafa og launalið Norðuráls. Samtök atvinnulífsins hafa sagt skýrt á fundum að ekki verði gengið frá samningum fyrir áðurnefnd fyrirtæki fyrr en samið hefur verið við ASÍ en eins og allir vita þá er unnið að samræmdri launastefnu af hálfu þessara aðila.

Það er skelfilegt til þess að vita að ekki sé hægt að ganga frá kjarasamningum við þau útflutningsfyrirtæki sem eru til að mynda á Grundartangasvæðinu vegna þess ofbeldis sem lítur að margumtöluðu samræmdu launastefnunni en útflutningsfyrirtækin eru að skila gríðarlega góðri afkomu um þessar mundir vegna gengisfalls íslensku krónunnar og stórhækkaðs afurðaverðs. Sem dæmi hefur álverðið rokið upp og eins og fram kom í fréttum ekkert alls fyrir löngu má áætla að álfyrirtækin þrjú hér a landi skili allt að 38 milljörðum meira í hagnað heldur en þau gerðu á síðasta ári bara vegna þeirrar hækkunar sem orðið hefur á heimsmarkaðsverði á áli. Hvaða forsendur eru fyrir því að ekki sé hægt að ganga frá kjarasamningum fyrir þessa starfsmenn?

Samtök atvinnulífsins krefjast þess að samið verði á grundvelli samræmdrar launastefnu sem ASÍ hefur fallist á en það gilda ekki sömu lögmál um alla hvað varðar samræmda launastefnu og nægir að nefna í því samhengi stjórnarmennina í Samtökum atvinnulífsins, þau Birnu Einarsdóttur og Höskuld H. Ólafsson bankastjóra sem hækkuðu um milljónir króna á ársgrundvelli á síðasta ári. Eða hækkunina til héraðs- og hæstaréttardómara upp á 101.000 kr. á mánuði. Skilaboðin frá Samtökum atvinnulífsins til almenns launafólks eru: Þið sauðsvartur almúginn, þið skuluð bíða þar til okkur þóknast að ganga frá samningum við ykkur.

Það eru litlar fréttir sem berast af gangi þessara viðræðna og virðast fáir vita í raun og veru hvað sé verið að ræða um er lítur að launalið kjarasamningsins á hinum almenna vinnumarkaði. Því er það grátbroslegt sem fram kom í fréttum 11. febrúar þar sem haft var eftir forseta ASÍ að kraftur væri kominn í kjaraviðræðurnar við Samtök atvinnulífsins. Það þykir ekki ýkja mikill kraftur ef marka má að liðinn er rúmur mánuður frá því að þessi orð forsetans birtust í fréttum og ekkert hefur gerst.

Alþingi Íslendinga þarf að tryggja það að atvinnurekendur komist ekki upp með það að geta dregið kjaraviðræður eins og þeim dettur í hug vegna þess að það er ekkert tryggt frá hvaða tíma viðkomandi samningar eiga að gilda. Það þarf með öðrum orðum að tryggja að kjarasamningar gildi ávallt frá þeim tíma sem þeir renna út þannig að það myndist einhver pressa á Samtök atvinnulífsins að ganga frá samningum við launafólk. Eins og staðan er í dag eru það bara atvinnurekendur sem hagnast á því að draga kjarasamninga eins lengi og þeim sýnist. Allt á kostnað íslenskra launþega. Þarna verður Alþingi Íslendinga að grípa inn í því verkalýðshreyfingin hefur ekki kjark né þor til að lemja hressilega í borðið og krefjast þess að samningar gildi frá því að fyrri samningar runnu út.

Hvað skyldi Vilhjálmur Egilsson segja við launahækkun bankastjórannaSamtök atvinnulífsins hafa mótað skýra stefnu, stefnu sem byggist á því að allir launþegar skuli fá sömu launahækkanir sem byggjast á svokallaðri samræmdri launastefnu. SA vill semja til þriggja ára og að heildarkostnaðarhækkanirnar séu á bilinu 7-8% sem gerir um 2,5% á ári. Alþýðusamband Íslands er sammála því að gengið verði frá kjarasamningum á grundvelli samræmdrar launastefnu til þriggja ára.

Rugl deilt með tveimur er rugl

Samtök atvinnulífsins hafa alfarið hafnað rökum Verkalýðsfélags Akraness þar sem félagið hefur óskað eftir að þau fyrirtæki sem að eru starfandi í útflutningi skili sínum ávinningi að einhverju leyti til sinna starfsmanna enda eru þessi fyrirtæki að hagnast gríðarlega vegna gengisfalls íslensku krónunnar og hækkunar á afurðaverði. Þessum rökum hefur Vilhjálmur Egilsson hafnað alfarið og segir að það muni ekki koma til greina að samið verði við starfsmenn útflutningsfyrirtækja með öðrum hætti heldur en gert verður við önnur fyrirtæki.   Vilhjálmur sagði meðal annars þegar deilan um fiskimjölsverksmiðjurnar stóð sem hæst í febrúar að launakröfur starfsmanna væru allt of háar. Og sagði hann orðrétt: „Rugl deilt með tveimur er rugl“. Þetta var svar hans við launakröfu upp á 13,5% sem hefði þýtt 28 þúsund króna hækkun hjá starfsmönnum fiskimjölsverksmiðjanna.

Marka láglaunastefnuna

En hverjir sitja nú í stjórn og framkvæmdastjórn Samtaka atvinnulífsins? Það eru þessir aðilar sem marka meðal annars stefnu Samtaka atvinnulífsins í kjarasamningsmálum. Jú, það er meðal annarra Birna Einarsdóttir, bankastjóri Íslandsbanka sem fékk hækkun á sínum launum um 7,5 milljónir á ársgrundvelli eða sem nemur 625 þúsund krónum á mánuði. Og rétt er að geta þess einnig að í fulltrúaráði Samtaka atvinnulífsins, sem fer með æðsta vald í SA á milli ársfunda, situr enginn annar en bankastjórinn í Arion banka, Höskuldur H. Ólafsson. Höskuldur fékk 10 milljóna króna mætingarbónus og því til viðbótar hafa laun bankastjóra Arion banka hækkað frá árinu 2009 um 65,7% eða sem nemur 13,8 milljónum á ársgrundvelli sem gerir 1,1 milljón á mánuði.

Þessir aðilar sitja í Samtökum atvinnulífsins og krefjast þess núna af íslenskum launþegum að gengið verði frá hófstilltum kjarasamningum í anda samræmdrar launastefnu þar sem hækkunin skuli vera um 2,5% á ári. Siðleysið hjá þessu fólki er algjört enda getur þetta fólk nánast skammtað sér sín laun eftir eigin geðþótta. Á sama tíma líta þau á íslenskt launafólk eins og sauðsvartan almúga sem á að lúta því ægivaldi sem Samtök atvinnulífsins marka í launamálum í komandi kjarasamningum.  

Hvað ætla Samtök atvinnulífsins að gera?

Hvað skyldi Vilhjálmur Egilsson, framkvæmdastjóri Samtaka atvinnulífsins, segja við Birnu Einarsdóttur sem situr með honum í stjórn og framkvæmdastjórn Samtaka atvinnulífsins, sem hefur hækkað laun sín um 650 þúsund krónur á mánuði eða sem nemur 7,5 milljónum á ári. Eða við Höskuld H. Ólafsson, sem hækkaði laun sín um 1,1 milljón á mánuði, samtals 13,5 milljónir á ársgrundvelli og fékk 10 milljónir fyrir að stimpla sig inn, á sama tíma og það á að troða ofan í almennt verkafólk láglaunastefnu í anda samræmdrar launastefnu. Ætla Samtök atvinnulífsins að láta þessar gríðarlegu hækkanir átölulaust eða eru þessar hækkanir í anda þeirrar samræmdu launastefnu sem þeir berjast nú fyrir?

Samtök atvinnulífsins hafa sagt að ekki sé hægt að ganga frá hærri hækkunum til starfsmanna útflutningsfyrirtækja þó þessi fyrirtæki séu að skila milljörðum í hagnað. Ástæðan segja SA að umframhækkanir á þessa aðila myndu flæða yfir aðra hópa. Hvað með þessar hækkanir hjá stjórnarmönnum Samtaka atvinnulífsins upp á 30-65%? Á það ekki að hafa nein ruðningsáhrif á aðra hópa?

Rétt er að rifja upp aftur hvað Vilhjálmur Egilsson sagði um kröfu síldarbræðslumanna upp á 28 þúsund króna hækkun á mánuði: „Rugl deilt með tveimur er rugl.“

Ég vil svara þessari athugasemd frá Vilhjálmi Egilssyni um kröfu síldarbræðslumanna með því að segja: Birna Einarsdóttir, bankastjóri Íslandsbanka, deilt með Höskuldi H. Ólafssyni, bankastjóra Arion banka er græðgi í boði Samtaka atvinnulífsins.

Eins og fram kom hér á heimasíðunni í gær var haldinn sameiginlegur aðalfundur fyrir allar deildir Verkalýðsfélags Akraness (að sjómannadeild undanskilinni) í gær. Fundurinn fór fram á Gamla kaupfélaginu og var hann ágætlega sóttur.

Á fundinum var meðal annars farið yfir stöðu kjaramála og ríkti gríðarleg samstaða meðal fundarmanna hvað þau málefni varðar. Fundarmenn fordæmdu hina samræmdu launastefnu sem Samtök atvinnulífsins vinna nú að enda er það með ólíkindum að ætla að setja útflutningsfyrirtæki undir sama hatt og þau fyrirtæki sem berjast í bökkum sé tekið mið af stöðu íslensku krónunnar og þeirri staðreynd að afurðaverð flestra útflutningsfyrirtækja hefur snarhækkað á undanförnum mánuðum. Það er eðlileg krafa að útflutningsfyrirtæki skili þeim ávinningi áfram til sinna starfsmanna.

Í kvöld verða aðalfundir opinberrar deildar, almennrar deildar, iðnsveinadeildar, stóriðjudeildar og matvæladeildar Verkalýðsfélags Akraness haldnir sameiginlega. Þessi sameiginlegi fundur verður haldinn í Gamla kaupfélaginu og hefst klukkan 18.

Dagskrá fundarins er eftirfarandi:

1. Venjubundin aðalfundarstörf

2. Staða kjaramála

3. Önnur mál

Að fundi loknum verður boðið upp á súpu og brauð.

Það er óhætt að fullyrða að íslenskri alþýðu þessa lands ofbauð þau ofurlaun sem æðstu stjórnendur fjármálageirans skömmtuðu sér fyrir bankahrunið.  Á þessum tíma horfði almenningur upp á þessa snillinga skammta sér ofurlaun sem námu frá fleiri milljónum á mánuði upp í tugi milljóna svo ekki sé nú talað um þegar fyrrverandi bankastjóri Glitnis, Lárus Welding, fékk 300 milljónir fyrir það eitt að hefja störf hjá nýjum banka.

Þegar verkalýðshreyfingin og fleiri aðilar gagnrýndu kaupréttarsamninga, bónusa og önnur ofurlaun hjá starfsmönnum fjármálastofnana á sínum tíma þá komu skýr svör frá þeim aðilum sem þáðu þessi ofurlaun:  ykkur grálúsuga almúganum kemur þetta ekkert við.

Í búsáhaldabyltingunni var þess krafist að tekin yrðu upp ný gildi og gildi er lúta að græðgi, sérhagsmunagæslu og hroka í garð almennings yrðu látin víkja fyrir nýjum gildum sem lúta að réttlæti, jöfnuði og virðingu.  Á þessum gildum vildi alþýða þessa lands sjá hið nýja Ísland byggt upp.

Núna þurfum við hins vegar að horfa upp á græðgisvæðinguna skjóta rótum í bankakerfinu á nýjan leik ef marka má fréttir af ofurlaunum bankastjóra Arion banka. Eins og fram hefur komið í fréttum þá hafa laun Höskuldar Ólafssonar núverandi bankastjóra Arion  hækkað um 145% frá árinu 2008 og nema nú 4,3 milljónum á mánuði.

Þessar hækkanir áttu sér stað á sama tíma og íslenskir launþegar voru þvingaðir til að fresta og afsala sér hluta af sínum launahækkunum samhliða stöðugleikasáttmálanum sáluga vegna efnahagshrunsins. Það er ekki bara að fréttir af þessum ofurlaunum birtist íslensku launafólki þessa dagana, heldur var fyrir örfáum dögum síðan kynnt vegleg hækkun til héraðs- og hæstaréttadómarar sem nam rúmum 100.000 kr. á mánuði. Núna gera Samtök atvinnulífsins þá kröfu á íslenska launþega að þeir gangi frá afar hófstilltum kjarasamningum til að mæta efnahagsvanda íslensks atvinnulífs. Gangi það eftir verða mánaðarlegar hækkanir um eða undir 10.000 kr. á mánuði. Með öðrum orðum, enn og aftur á það að vera íslenskt launafólk sem á að slá af sínum kröfum á meðan einstakir hópar geta skammtað ríflega sín launakjör svo nemur hundruðum þúsunda króna hækkun á mánuði.

Nú held ég að sé komið að algjörri ögurstundu hjá alþýðu þessa lands og nú þurfi hún að rísa aftur upp og það með afgerandi hætti. Því það er alveg ljóst að það er stefnt leynt og ljóst að því að taka að nýju upp gömlu gildin, gildin sem lutu að græðgi, sérhagsmunagæslu og hroka í garð almennings. Á þeirri forsendu er það alþýða þessa lands sem þarf að sjá til þess að græðgisvæðingin nái ekki aftur að skjóta rótum í okkar samfélagi, það er búið að níðast nóg á almenningi í þessu landi og við vitum hvað þarf til að stjórnvöld og bankastjórnendur hlusti á almenning í þessu landi. Nú þarf að dusta rykið af búsáhöldunum.

Nú þarf að standa við loforðinEnn og aftur fá skuldsett heimili að finna fyrir þeim skelfilega skaðvaldi sem verðtryggingin er, en samkvæmt fréttum í gær þá hafa verðtryggð lán íslenskra heimila hækkað um sex milljarða króna vegna hækkunar á olíu- og bensínverði á síðustu tveimur vikum. Þessari hækkanir valda 0,5% hækkun á neysluvísitölu sem hefur það sjálfkrafa í för með sér að höfuðstóll verðtryggðra lána hækkar sem því nemur. 

Það alveg hægt að fullyrða að skuldsett heimili eru blóði drifin vegna verðtryggingarinnar í kjölfar efnahagshrunsins. Það er ekki bara að skuldsett heimili þurfi núna að taka við tugmilljarða Icesave-skuld sem sett hefur allt á annan endann í samfélaginu. Á meðan deilt er um Icesave þá liggur fyrir sú blákalda staðreynd að verðtryggðar skuldir heimilanna hafa hækkað um tæpa 300 milljarða frá janúar 2008 til dagsins í dag. Og halda áfram að hækka. Á sama tímabili hafa verðtryggðar innistæður fjármagnseiganda hækkað um fleiri hundruð milljarða.

Það er þyngra en tárum taki að verða vitni að því að núverandi ráðamenn þjóðarinnar bæði Steingrímur J. Sigfússon fjármálaráðherra og Jóhanna Sigurðardóttir forsætisráðherra hafa ítrekað talað um að afnema þurfi þann dragbít sem verðtrygging er íslenskum heimilum en ekkert gerist. Það vafðist hins vegar ekki fyrir þessum aðilum að afnema verðtryggingu persónuafsláttar sem samið var umsamhliða kjarasamningum 2006 og 2008. En verðtrygging persónuafsláttar hefur verið eitt af helstu baráttumálum verkalýðshreyfingarinnar í áraraðir.

Svikin loforð

Rétt er að rifja um ummæli sem Steingrímur J. Sigfússon, fjármálaráðherra lét falla 16. febrúar 2009 , en hann sagðist vilja afnema verðtrygginguna þegar að búið væri að ná niður verðbólgunni. Það liggur fyrir að verðbólgumarkmiðum Seðlabankans hefur verið náð og verðbólgan er komin niður fyrir neðri vikmörk Seðlabankans sem eru 2,5%. Hví í ósköpunum leggur fjármálaráðherrann ekki fram frumvarp um afnám verðtryggingar á fjárskuldbindingum í ljósi áðurnefndra loforða? Er ekkert að marka ráðamenn þessarar þjóðar?

Eins og áður hefur komið fram þá er það ekki aðeins fjármálaráðherrann sem hefur ýjað að því að afnema ætti verðtrygginguna, heldur hefur Jóhanna Sigurðardóttir, forsætisráðherra, og 12 aðrir þingmenn Samfylkingarinnar, lagt fram nokkur frumvörp um afnám verðtryggingar á fjárskuldbindingum. Það gerðu þau á 128., 130. og 131. löggjafarþingi. Á þessu sést að nú hafa bæði fjármálaráðherra og forsætisráðherra talað digurbarkalega um afnám og ósanngirni verðtryggingarinnar fyrir skuldsett heimili.

Núna er kjörið tækifæri bæði fyrir stjórnarflokkana og stjórnarandstöðuflokkana að sýna í verki að þeir séu að vinna fyrir alþýðu þessa lands og afnema þennan skaðvald sem verðtryggingin er. Enda skuldar Alþingi Íslendinga skuldsettum heimilum það að þessi skefjalausa ósanngirni sem ríkir á milli fjármagnseigenda og skuldsettra heimila verði afnumin í eitt skipti fyrir öll.

Ætlar norræna velferða- og félagshyggju ríkisstjórnin að halda áfram að slá skjaldborg í kringum fjármagnseigendur af fullum þunga á meðan skuldsettum heimilum er fórnað á altari verðtryggingarinnar? Ef ríkisstjórnin hefur hvorki kjark né þor til að afnema verðtrygginguna þá verður verkalýðshreyfingin að tryggja að laun verði einnig verðtryggð.