Nú hefur ríkisstjórn Íslands tilkynnt nýjar leiðir til lausnar greiðsluvanda heimilanna. Leiðir sem nefnast greiðslujöfnun, þak á lengingu lána, greiðsluaðlögun og sértæk skuldaaðlögun.

Hagsmunasamtök heimilanna héldu fund í Iðnó sl. mánudagskvöld. Þar kynnti félagsmálaráðherra, Árni Páll Árnason, þessi nýju úrræði og það kom svo sem ekki á óvart að fundargestir létu óánægju sína berlega í ljós yfir þessum úrræðum sem félagsmálaráðherra kynnti.

Þegar þessi úrræði eru skoðuð þá liggur fyrir að ekki er verið að leiðrétta þann forsendubrest sem skuldarar hafa orðið fyrir vegna bankahrunsins heldur eru íslensk stjórnvöld einungis að tryggja að lánastofnanir fái örugglega allt sitt. Það á með öðrum orðum að tryggja það að alþýða landsins greiði allar sínar skuldir með góðu eða illu.

Ef við skoðum úrræðin fyrir bílalánin þá liggur fyrir að færa á gengisvísitöluna til 1. maí 2008, sem jú vissulega léttir á greiðslubyrði fólksins en lækkar ekki höfuðstól skuldarinnar vegna þess forsendubrests sem orðið hefur. Hægt er að lengja í láninu um 3 ár sem tryggir það að lánveitandinn fær örugglega allt sitt og ef svo ólíklega vill til að eitthvað stendur út af þá hefur lántakinn úrræði til að fá restina niðurfellda með því að skila lyklunum að bifreiðinni.

Ætla íslensk stjórnvöld að halda því að fram að það sé verið að hjálpa skuldsettum heimilum með þessum hætti? Ekkert er gert til að lagfæra þá gríðarlegu hækkun sem orðið hefur á skuldum heimilanna vegna bankahrunsins

Það gilda ekki sömu lögmál um fjármagnseigendur, þeir hafa verið tryggðir í bak og fyrir. Neyðarlögin tryggðu allar innistæður á bankabókum að fullu. Og rétt er að minna á að búið er að setja hundruð milljarða inn í peningamarkaðssjóðina og afskrifað tugi milljarða hjá eignarhaldsfélögum og nægir að nefna í því samhengi 800 milljónir hjá Bjarna Ármannssyni, 14 milljarða hjá Finni Ingólfssyni, 30 milljarða hjá Pálma Haraldssyni, 11 milljarða hjá Sigurði Bollasyni og áfram mætti lengi telja.

Svo halda menn því fram að það sé ekkert hægt að gera fyrir skuldsett heimili. Það er mat formanns Verkalýðsfélags Akraness að á engan hátt sé að sætta sig við þetta lengur og full ástæða fyrir skuldsett heimili að láta heyra í sér með kröftugum hætti.

Það ber að þakka Hagsmunasamtökum heimilanna fyrir sína ötulu baráttu í þessum málum og ljóst að það er full ástæða fyrir verkalýðshreyfinguna að fara að taka á þessum málum af fullum þunga.

Bæjaryfirvöld sína starfsmönnum íþróttamannvirkja fantaskapEins og fram kom hér á heimasíðunni í sumar tilkynntu bæjaryfirvöld Akranesskaupstaðar sparnaðarleiðir sem lutu að styttingu á vinnutíma starfsmanna íþróttamannvirkja. Þessi stytting varð þess valdandi að laun þessara starfsmanna skertust um frá 30 þúsund krónum upp í tæpar 70 þúsund krónur á mánuði. Þessu mótmælti Verkalýðsfélag Akraness fyrir hönd sinna félagsmanna harðlega enda var verið að ráðast illilega á þá sem eru með hvað lægstu tekjurnar hjá Akraneskaupstað.

Nú hafa bæjaryfirvöld tilkynnt að þau hyggist ætla að leyfa starfsemi í íþróttahúsi bæjarins að Vesturgötu í tvær klukkustundir á viku og einnig í Bjarnalaug án þess að starfsmenn bæjarins séu til staðar. Þeir ætla sér með öðrum orðum að láta þjálfara viðkomandi íþróttahópa sem stunda æfingar á þessum tímum ganga í störf starfsmanna íþróttamannvirkja sem þeir hafa sinnt undanfarin ár og áratugi.  Þessu mótmælti Verkalýðsfélag Akraness harðlega í bréfi til bæjaryfirvalda sjá hér.

Þegar skerðingin á vinnutíma starfsmanna íþróttamannvirkja var tilkynnt í sumar var það eitthvað sem starfsmenn voru nauðbeygðir til að sætta sig við. Það að bæjaryfirvöld skuli voga sér að ætla að láta sjálfboðaliða ganga í störf starfsmanna sem eru með kjarasamningsbundin réttindi um þau störf sem um ræðir er með öllu ólíðandi og verður ekki látið átölulaust.

Það er líka ámælisvert, og er það vægt til orða tekið, að ætla sér að heimila íþróttaiðkun án þess að starfsmaður sé til staðar, öryggisins vegna. Enda liggur fyrir viðbragðsáætlun sem starfsmenn hafa undirgengist og er hluti af þeirra starfi. Því er alveg óhætt að velta því fyrir sér hver ber ábyrgð á því ef eitthvert alvarlegt óhapp verður ef ekki er starfsmaður til staðar.

Starfsmenn íþróttamannvirkja Akranesskaupstaðar hafa falið Verkalýðsfélagi Akraness að gæta hagsmuna sinna í þessu máli. Það mun félagið svo sannarlega gera og hefur nú þegar hafið undirbúning að því að fara með málið fyrir dómstóla, enda getur það ekki staðist neina skoðun að gengið sé á rétt starfsmanna íþróttamannvirkja með jafn skelfilegum hætti og hér er að gerast. Ef þetta verður látið átölulaust er allt eins víst að þetta sé fyrsta skrefið í því að láta sjálfboðaliða ganga í störf starfsmanna og á þeirri forsendu verður þetta mál varið af fullri hörku enda getur málið verið fordæmisgefandi.

Sú lítilsvirðing sem starfsmönnum íþróttamannvirkja er sýnd með þessari ákvörðun bæjaryfirvalda er með hreinustu ólíkindum og er gríðarleg reiði á meðal starfsmanna og sem dæmi hvað það varðar var haldinn fundur um þetta mál í síðustu viku sem endaði með því að stór hluti fundarmanna gekk út.