Eins og fram hefur komið hér á heimasíðunni þá er kjarasamningur við launanefnd sveitarfélaganna laus 30. nóvember nk. og er undirbúningur að kröfugerð þegar hafinn. Verkalýðsfélag Akraness hefur sent viðhorfskönnun til þeirra félagsmanna sem vinna hjá Akraneskaupstað og tilheyra VLFA. Þar geta félagsmenn komið á framfæri þeim atriðum sem þeir vilja leggja áherslu á í komandi kjaraviðræðum.

Það liggur fyrir að kjör ófaglærðra starfsmanna hjá Akraneskaupstað þarf að bæta og nægir í því samhengi að nefna að sundlaugarverðir, skólaliðar og starfsmenn á leikskóla sem náð hafa 25 ára aldri eru einungis með 144.789 kr. í grunnlaun auk 6.000 mánaðarlegrar eingreiðslu. Slík laun duga vart til lágmarksframfærslu og greinilegt að lagfæra þarf laun þessara hópa.

Krafan verður að öllum líkindum umtalsverð hækkun á launatöxtum og samningur sem gildir í skamman tíma, því glapræði er að gera langtímasamning í því árferði sem nú ríkir í íslensku efnahagslífi.

Stjórn og trúnaðarráð Verkalýðsfélags Akraness mun á fundi sínum næstkomandi mánudag fjalla um það hvort samningsumboð vegna komandi kjarasamnings verði fært til Starfsgreinasambands Íslands, en eins og staðan er í dag er allt eins líklegt að það verði ekki gert.

Það er óhætt að segja að annríki verði hjá félaginu við samningsgerð á næstu mánuðum enda eru fjölmargir samningar á vegum félagsins lausir þegar líður á haustið og nægir þar að nefna kjarasamninga Elkem Íslands, Klafa, Sementsverksmiðjunnar, sjómanna og starfsmanna Akraneskaupstaðar.

Næstkomandi mánudag mun stjórn og trúnaðarráð Verkalýðsfélags Akraness koma saman til fundar. Fjölmörg mál verða til umfjöllunar á þessum fundi og verður m.a. rætt um endurskoðun kjarasamninga sem mun eiga sér stað í febrúar. En löngu er ljóst að allar forsendur kjarasamningsins sem undirritaður var 17. febrúar sl. eru kolbrostnar og klárt mál að verkafólk mun þurfa að fá einhvers konar viðbót við kjarasamninginn ef ekki á til uppsagnar hans að koma. Það liggur fyrir að greiðslubyrði skuldsettra heimila er að stóraukast þessa dagana vegna gríðarlegs gengisfalls krónunnar og ljóst að mörg heimili munu eiga í vandræðum á næstu misserum. Á þeirri forsendu verður einhver leiðrétting að koma til í endurskoðun kjarasamninga.

Einnig verður fjallað um þá samninga sem lausir verða nú á næstu mánuðum og það hvort Starfsgreinasambandi Íslands verði veitt umboð vegna komandi kjarasamninga við launanefnd sveitarfélaganna en sá samningur rennur út 30. nóvember nk. Þó nokkur félög innan SGS íhuga nú að fela SGS ekki samningsumboðið vegna komandi kjarasamninga og er allt eins líklegt að VLFA geri það ekki heldur.

Á fundinum verður einnig fjallað um komandi kjarasamninga í stóriðjunum, en þar liggur fyrir að þeir fastlaunasamningar sem tilheyra stóriðjunni hafa því miður setið eftir samanborið við það launaskrið sem verið hefur á hinum almenna vinnumarkaði.

Einnig verður til umfjöllunar hinn nýi endurhæfingarsjóður, en þessa dagana er verið að móta reglur í kringum þennan nýja sjóð og ljóst að félagið vill sjá ávinning af þessum nýja sjóði til handa okkar félagsmönnum enda rennur umtalsvert fé í þennan sjóð í gegnum þá kjarasamninga sem félagið er aðili að.

Að sjálfsögðu verður á fundinum rætt um atvinnu- og efnahagshorfur í íslensku samfélagi en sem betur fer er atvinnuástandið á Akranesi feikigott um þessar mundir og skýrist það af þeim sterku stoðum sem byggðar hafa verið undir atvinnulífið á okkar félagssvæði með tilkomu stóriðjunnar á Grundartanga. Sem dæmi má nefna að þegar uppsagnir dynja yfir, vítt og breitt í atvinnulífinu þessa dagana þá er auglýst eftir fólki til starfa hjá Elkem Íslandi og samkvæmt upplýsingum sem félagið hefur aflað sér þá er þar um 7-8 störf að ræða.

Rétt í þessu var að ljúka fundi með trúnaðartengiliðum Elkem Íslands og Klafa en tilefni fundarins var að fara yfir komandi kjaraviðræður við Samtök atvinnulífsins vegna kjarasamnings áðurnefndra aðila.

Það er algjörlega ljóst að gríðarlegar væntingar eru hjá starfsmönnum þessara fyrirtækja til komandi kjarasamnings og krafan verður hvellskýr, það er umtalsverð hækkun á launatöxtum auk lagfæringa á bónuskerfi sem ekki hefur verið að skila því sem vænst var af því í síðasta samningi.

Formaður Verkalýðsfélags Akraness telur grundvöll fyrir því að sækja umtalsverða hækkun á þau fyrirtæki sem starfa í stóriðjugreinum, þ.e. Elkem Ísland, Norðurál og Klafa, en tvö fyrrnefndu fyrirtækin selja allar sínar afurðir í erlendri mynt þannig að sú gengisfelling sem verið hefur á undanförnum misserum hefur komið sér vel fyrir þessi fyrirtæki. Þessu til viðbótar liggur fyrir að verð á  kísiljárni og áli hefur hefur tekið miklum hækkunum að undanförnu.

Starfsmenn vilja fara að hefja viðræður vegna komandi samnings sem allra fyrst en samningurinn rennur út 30. nóvember nk. og vilja menn að búið verði að ganga frá nýjum samningi þegar sá eldri rennur út. Því þarf að nýta tímann vel til 30. nóvember ef það á að takast.

Eins og fram hefur komið hér á heimasíðunni þá er undirbúningur kröfugerða vegna þeirra kjarasamninga sem félagið á aðild að nú í fullum gangi. Þeir kjarasamningar sem um ræðir eru við launanefnd sveitarfélaganna, Elkem Ísland, Klafa og Sementsverksmiðjuna. Það liggur fyrir að sá samningur sem ljósmæður gerðu við ríkið á dögunum og hljóðaði upp á 22,6% hækkun mun vera hafður til viðmiðunar við mótun kröfugerðar.

Það liggur einnig fyrir að þeir kjarasamningar sem gerðir hafa verið á hinum almenna vinnumarkaði bæði árið 2004 og 17. febrúar sl. höfðu það að markmiði að viðhalda hér stöðugleika og auka kaupmátt okkar fólks. Nú er hins vegar ljóst að forsendur kjarasamninga eru kolbrostnar og ljóst að sækja þarf viðbætur til handa okkar fólki þegar endurskoðun á sér stað.

Þeir samningar sem gerðir voru á hinum almenna vinnumarkaði beindust fyrst og fremst að þeim sem hvað lægstu höfðu tekjurnar. Nam hækkun á launatöxtum 18.000 krónum en það fengu einungis þeir sem voru að vinna á berstrípuðum töxtum. Þeir sem nutu einhverra yfirborgana fengu 5,5% hækkun. Hins vegar fengu þeir sem nutu launaskriðs umfram 5,5% fyrir gerð samningsins ekki neitt. Því miður var það allt of stór hópur sem lenti í því. Þessu til viðbótar dróst að ganga frá kjarasamningi á hinum almenna vinnumarkaði um rúman einn og hálfan mánuð og var samningurinn eins og áður var komið fram ekki undirritaður fyrr en 17. febrúar. Hins vegar náðist það ekki í gegn að láta samninginn gilda frá 1. janúar 2008 þegar sá eldri rann út.

Á þeirri forsendu er grátlegt að horfa upp á kjararáð ganga frá hækkunum til æðstu stjórnenda ríkisins upp á 20.300 krónur sem er 2.300 krónum meira en almennt verkafólk á berstrípuðum töxtum fékk . Einnig var grátlegt að sjá að æðstu stjórnendur fengu fulla afturvirkni á sínum kjörum eða aftur til 1. maí. Þessi dæmi sýna þá mismunun sem er í gangi í þessu þjóðfélagi og sýna að framvegis á verkalýðshreyfingin ekki að hvika frá því að samningur sem dregst um einhverjar vikur eða mánuði skuli gilda frá þeim tíma sem sá eldri rann út.

Það virðist bara vera þannig að það sé íslenskt verkafólk sem eigi að gefa eftir af sínum kjörum til að viðhalda hér stöðugleika og lágri verðbólgu, en þegar kemur að þeim sem eiga að sýna gott fordæmi þá er slíkt ekki upp á borði. Því verður það að vera skýlaus krafa þegar endurskoðun kjarasamninga á sér stað í febrúar að einhverjar viðbætur komi til handa íslensku verkafólki.

Rætt var við formann um þetta mál í hádegisfréttum RÚV í dag. Hægt er að hlusta á fréttina með því að smella hér.

Einnig var rædd við formann í Reykjavík síðdegis.  Hægt að hlusta hér

Nú er vetrarleiga orlofshúsa Verkalýðsfélags Akraness komin á fullt skrið. Í vetur verður útleiga bústaðanna í Húsafelli, Svínadal og Hraunborgum í umsjá skrifstofu félagsins, Sunnubraut 13 eða í síma 4309900. Útleiga bústaðarins í Ölfusborgum fer fram í þjónustumiðstöð Ölfusborga eins og undanfarna vetur. Þeir sem vilja leigja bústaðinn í Ölfusborgum geta haft samband við þjónustumiðstöðina í síma 4834260 og gengið frá leigu þar.

Verðið er það sama og í fyrra, helgin kostar 10.000 kr. fyrir félagsmenn og er þá miðað við þrjár nætur, þ.e. frá föstudegi til mánudags. Aukanótt kostar 2.500 kr og heilar vikur 17.000 kr.

Hægt er að skoða lausar vikur undir liðnum orlofshús hér til vinstri á síðunni.

Félagsmenn eru hvattir til að nýta sér orlofshúsin vel í vetur, enda um að gera að nota skammdegið til að bregða sér úr bænum og eiga notalega stund í sumarbústað. Þess má geta að allir bústaðirnir eru með heitum potti þaðan sem býðst einstök sjón á stjörnuprýddum vetrarkvöldum.

Nú eru liðnir rúmir sjö mánuðir frá því að gengið var frá kjarasamningum á hinum almenna vinnumarkaði.  Kjarasamningum sem höfðu það markmið að ná tökum á verðbólgunni, tryggja stöðugleika og auka kaupmátt.  Víðtæk sátt virtist ríkja í samfélaginu þegar gengið var frá kjarasamningum á hinum almenna vinnumarkaði um að þeir sem væru með hvað lægstu launin fengu mestu hækkanirnar.

Eins og alltaf þegar kemur að kjarasamningum verkafólks þá heyrðust varnaðarorð úr öllum áttum t.d. frá greiningardeildum bankanna, ráðamönnum þjóðarinnar o.fl.  Þessi varnaðarorð lutu að því að óábyrgt væri að gera miklar kröfur um launahækkanir því slíkt myndi valda óstöðugleika og hækkandi verðbólgu.  Einnig óttuðust þessir aðilar að miklar hækkanir verkafólks myndu hafa víxlverkun á þá hópa sem síðar myndu semja.

Starfsgreinasambandið ákvað að gera hófstillta samninga þar sem einblínt yrði á þá sem starfa á berstrípuðum lágmarkstöxtum.  Þeir sem það gerðu fengu 18 þúsund króna hækkun. Þeir sem nutu yfirborgana umfram launataxta fengu 5,5% hækkun og þeir sem höfðu notið launaskriðs og fengið meira en 5,5% hækkun tólf mánuðum áður en gengið var frá samningum 17. febrúar fengu ekkert. 

Þessi samningur átti að tryggja aukinn kaupmátt verkafólks og var hann framlag SGS til að koma hér á stöðugleika.  Í ávarpi sem forsætisráðherra flutti 17. júní 2008 sagði hann meðal annars "Ríkisstjórnin hefur lagt áherslu á að kjarasamningar grundvallist á hóflegum almennum kauphækkunum en jafnframt verulegri hækkun lægstu launa. Slíkt stuðlar í senn að auknum jöfnuði og betra jafnvægi í efnahagsmálum"

Rétt er að minna á að þegar gengið var frá kjarasamningi á hinum almenna vinnumarkaði þá var verðbólgan 5,7% en er í dag 14% og það einungis rúmum sjö mánuðum síðar.  Bullandi kaupmáttarrýrnun blasir við íslensku verkafólki og því til viðbótar hefur greiðslubyrði stóraukist hjá íslenskum launþegum.  Það er kristalskýrt að mörg skuldsett heimili munu ekki ná að lifa þetta ástand af ef það helst óbreytt.  Þetta er að gerast þrátt fyrir að gerðir hafi verið hófstilltir kjarasamningar á hinum almenna vinnumarkaði.

Sá kjarasamningur sem gerður var 17. febrúar sl. var hálfgerður þjóðarsáttarsamningur þar sem horft var fyrst og fremst til þeirra tekjulægstu, samningur sem átti að tryggja stöðugleika og auka kaupmátt.  Á þeirri forsendu er grátlegt að horfa uppá alla aðra hópa koma og semja um mun hærri samninga heldur en gert var á hinum almenna vinnumarkaði.

Opinberir starfsmenn sömdu um 20.300 kr. hækkun og það á níu mánaða skammtímasamning.  Einnig var það algerlega óháð því hvort um tekjulága hópa væri að ræða, allir fengu þessa upphæð. Nægir að nefna að æðstu ráðmenn þessarar þjóðar fengu 20.300 kr. hækkun á sínum launum samkvæmt úrskurði kjararáðs eða sem nemur 2.300 kr. meira en þeir sem starfa eftir berstrípuðum lágmarkstöxtum á hinum almenna vinnumarkaði.  Rétt er að minna enn og aftur á að þó nokkuð stór hópur okkar fólks fékk enga hækkun eða nánar til getið þeir sem notið höfðu launaskriðs fyrir samninginn. Nú síðast gengu ljósmæður frá kjarasamningi uppá 22,6% sem tryggir þeim hækkun á bilinu 70 til 90 þúsund á mánuði, langt umfram það sem um var samið við verkafólk. 

Það sorglega við þetta er að þetta hefur gerst margoft áður, það er að segja að samið er við verkafólk á hófstilltum nótum og síðan koma allir aðrir hópar og semja um langtum meira en verkafólk samdi um.  Þegar gengið var frá samningum á hinum almenna vinnumarkaði 2004 þá var samið um heildarhækkun uppá 15,8%.  Allir aðrir hópar sem sömdu á eftir kjarasamningum á hinum almenna vinnumarkaði árið 2004 sömdu um langtum meiri hækkanir í sínum samningum og nægir að nefna samantekt sem hagfræðingur ASÍ gerði í því samhengi.  Sem dæmi þá sömdu kennarar í grunnskólum um 30,0% hækkun, framhaldsskólakennarar um 25,8% og leikskólakennarar um 37,4% hækkun.  Með öðrum orðum langtum meira en verkafólk samdi um árið 2004.  Og nú er það sama að gerast í þessum samningum, allir semja um meira en verkafólk samdi um.

Þetta er hins vegar ekkert nýtt, að verkafólk sé eitt látið sitja eftir hvað varðar launahækkanir til að viðhalda hér stöðugleika og nægir að nefna þær hækkanir sem bankaráð seðlabankans ákvað í janúar á síðasta ári, hækkun uppá 200 þúsund krónur á mánuði sjá frétt hér. 

Einnig hækkun sem forstjóri Landsspítalans fékk í ágúst á þessu ári uppá 25% sjá frétt hér.  Svo tala "ábyrgir" aðilar í þessu þjóðfélagi um mikilvægi þess að gerðir séu hófstilltir kjarasamningar fyrir verkafólk til að allt fari ekki fjandans til.  Þetta hefur ætíð verið svona þegar kemur að leiðréttingu á kjörum verkafólks og rétt er að minna á pistil sem Jóhanna Sigurðardóttir skrifaði árið 1997 því tengdu. Hægt að lesa hér.

Nei, Verkalýðsfélag Akraness getur ekki og mun ekki horfa lengur uppá það hvernig farið er með íslenskt verkafólk í sínum kjarasamningum.  Ávalt gengið fyrst frá samningum og svo koma allir aðrir hópar og semja um langtum hærri hækkanir handa sínu fólki.  Slíku ætlar VLFA ekki að taka þátt í lengur því nú er komið að öðrum að axla ábyrgð á því ófremdarástandi sem nú ríkir í íslensku efnahagslífi. 

Verkalýðsfélag Akraness á eftir að ganga frá þó nokkrum samningum t.d. við launanefnd sveitarfélaga og stóriðjurnar á Grundartanga og þar verður krafist hækkana í samræmi við þær sem ljósmæður fengu í sínum samningi.

Fall íslensku krónunnar virðist engan enda ætla að taka en nú stendur gengisvísitalan í 183,18. Það er algjörlega ljóst að það ástand sem nú er að skapast í íslensku efnahagslífi er eitthvað sem hvorki fyrirtæki né heimilin munu geta staðist.

Ýmsir aðilar hafa verið að gefa til kynna að bankarnir beri að einhverju leyti ábyrgð á þeirri gengisfellingu sem verið hefur og síðast í gær var Guðni Ágústsson að fjalla um að fall krónunnar þyrfti að rannsaka. Hægt að sjá viðtal hér.

Því spyr formaður, ef getgátur eru uppi um að jafnvel bankarnir beri ábyrgð á gengisfellingu krónunnar, hví í ósköpunum er slíkt ekki rannsakað?

Það er alveg ljóst að það þarf að koma íslenskum heimilum til hjálpar því skuldir heimilanna hafa aukist gríðarlega að undanförnu vegna gengisfellingar krónunnar og hækkunar verðbólgu.

Hvað er til ráða? Það er alveg ljóst að ríkisstjórnin verður að grípa til einhverra ráða og það tafarlaust. Hún þarf t.d. að flýta þeim aðgerðum sem hún lagði fram í yfirlýsingu hennar samhliða kjarasamningum frá 17. febrúar sl. Hækkun persónuafsláttar taki öll gildi strax en ekki á næstu þremur árum. Í yfirlýsingunni kemur einnig fram að skoðaðar verði frekari lækkanir á tollum og vörugjöldum, ljóst er að þeirri skoðun þarf að hraða sem mest og myndi það klárlega koma neytendum til góða.

Einnig liggur fyrir að virðisaukaskattstekjur ríkissjóðs af eldsneyti hafa hækkað umtalsvert vegna hækkunar á heimsmarkaðsverði. Því er nú svigrúm fyrir ríkissjóð að lækka álögur á eldsneyti á meðan á því efnahagsástandi sem nú ríkir í íslensku samfélagi stendur. Það mun klárlega koma íslenskum neytendum til góða.

Þessu til viðbótar verður Seðlabankinn að lækka stýrivextina við fyrsta tækifæri.  Hvorki atvinnulífið né heimilin í landinu geta staðið undir þeim okur vöxtum sem nú í gangi.

Ríkisstjórn Íslands þarf einnig að skoða hvort sú peningamálastefna sem hér er rekin hafi nú gengið sér til húðar.

Fjölmargir félagsmenn Verkalýðsfélags Akraness hafa haft orð á því hví í ósköpunum ekki er óskað eftir aðildarviðræðum við Evrópusambandið og kostir og gallar þess að ganga í sambandið skoðaðir. Síðan mætti leggja kostina og gallana sem því fylgja í dóm þjóðarinnar og ákvörðun tekin með þjóðaratkvæðagreiðslu.

Það er óhætt að segja að forseti Alþýðusambands Íslands hafi rétt fyrir sér þegar hann talar um að bankarnir hafi farið of geyst í útrás á liðnum árum. En eins og fram hefur komið í fréttum þá hefur ríkið nú eignast 75% í Glitni með því að leggja bankanum til nýtt hlutafé sem nemur 84 milljörðum.

Margir hafa á undanförnum árum verið undrandi á þeim ofurlaunum sem tíðkast hafa hjá æðstu stjórnendum bankanna og nægir að nefna að þegar Lárus Welding kom til starfa hjá Glitni þá fékk hann 300 milljónir fyrir það eitt að hefja störf þar. Hægt að lesa hér.

Einnig hefur fyrrverandi forstjóri, Bjarni Ármannsson hagnast gríðarlega á kaupréttarsamningum hjá Glitni eins og sjá má í þessari frétt. Reyndar verður fróðlegt að vita hversu mikið Bjarni Ármansson hefur hagnast á kaupréttarsamningum vegna Glitnis sérstaklega í ljósi nýrra atburða.

Ávalt er talað um þegar ofurlaun bankastjóra ber á góma sú mikla ábyrgð sem þeir bera og fróðlegt verður að sjá hver ábyrgð núverandi bankastjóra er. Núna blasir við að það eru almennir skattgreiðendur í þessu landi sem þurfa að bera ábyrgð. Það er morgunljóst að það er ekki hægt að horfa upp á þau ofurlaun sem þessir aðilar hafa sópað til sín og þegar á reynir þá beri þeir litla sem enga ábyrgð.

Samkvæmt tekjublaði frjálsrar verslunar kom t.a.m. fram að forstjóri eins af viðskiptabönkunum var með 64 milljónir í mánaðarlaun, það er því sorglegt fyrir íslenska skattgreiðendur að þurfa að horfa upp á það að koma einum þessara banka til hjálpar.

En að sjálfsögðu er því miður ekkert annað í stöðunni, því ella hefðu sparifjáreigendur hugsanlega tapað sínu sparifé.

Það er ljóst að það er byrjað að þrengjast að í byggingariðnaðinum en nú er félagið að vinna í fjórum innheimtumálum fyrir félagsmenn sína vegna vangoldinna launa. Í öllum tilfellum er um að ræða verktaka af höfuðborgarsvæðinu sem hafa verið að starfa á félagssvæði VLFA. Það liggur fyrir að einhvað að þessum fjórum fyrirtækjum munu verða tekin til gjaldþrotaskipta vegna þeirra erfiðleika sem nú ríkja í þessari grein.

Heildarkrafan sem félagið mun þurfa að innheimta vegna þessara mála nemur vel á sjöttu milljón króna og ljóst að í einhverjum tilfellum munu starfsmenn umræddra fyrirtækja þurfa að bíða í allt að 6 -12 mánuði eftir því að fá laun sín greidd verði fyrirtækin tekin til gjaldþrotaskipta. En Ábyrgðarsjóður launa tryggir laun ef fyrirtækin verða tekin til gjaldþrotaskipta.

Því er ei að neita að formaður ber mikinn kvíðboga fyrir þeim vanda sem nú virðist steðja að byggingariðnaðinum og ljóst að erfiðlega gengur hjá verktökum og fyrirtækjum að fá fjármagn hjá lánastofnunum. Nú er bara að vona að sú efnahagsdýfa sem framundan er muni vara sem allra styst, en það er ljóst að atvinnuástandið hér á Akranesi væri alls ekki gott ef stóriðjunnar á Grundartanga nyti ekki við en þar hefur verið mikill upgangur á liðnum árum. 

Stéttarfélög innan Starfsgreinasambands Íslands hafa að undanförnu verið að gera samburð á launum hjá vinnuskólabörnum sem starfa hjá sveitarfélögum vítt og breitt um landið. 

Verkalýðsfélag Akraness gerði lauslega könnun á þeim launum sem 14, 15 og 16 ára börn og unglingar fá fyrir vinnuframlag sitt hjá Akraneskaupstað samanber unglinga hjá öðrum sveitarfélögum. Fram kemur í þessum könnunum að umtalsverður munur virðist vera þar á og ekki virðast vera sömu viðmiðanir þegar þessi laun eru reiknuð.

Við samanburð kemur ýmislegt fróðlegt í ljós, sérstaklega þegar stór sveitarfélög á borð við Reykjavík, Akureyri og Akranes eru borin saman við sveitarfélög á landsbyggðinni eins og má sjá í könnuninni. Vestfirsk sveitarfélög og sveitarfélög á Austurlandi koma almennt vel út í þessum samanburðartölum.

Mesta athygli hlýtur að vekja hve lág laun vinnuskólabarna eru hjá svo vel stæðum sveitarfélögum eins Reykjavík, Akureyri og Akranesi saman borið við þau sveitarfélög sem greiða hæstu launin.

16 ára unglingur sem starfar í vinnuskólanum hjá Ísafjarðabæ er með 702,16 kr á tímann en 16 ára unglingur sem starfar í vinnuskólanum hjá Akraneskaupstað er með 538 kr á tímann og munar hér 164 kr á tímann eða 30,5%.

Hægt er að skoða samanburðinn með því að smella á meira.
 

Til að finna út hlutfall af launum þá var miðað við kjarasamning sveitafélaga og SGS  launaflokkur 115 - 1 þrep, en þar eru grunnlaun kr. 126.857 ,- og  hlutfall dagvinnu er  0.615% eða kr. 780.17 pr/klst.

Eftirfarandi samanburður hefur verið gerður á launum ungmenna sem starfa hjá sveitarfélögum í vinnuskólum vítt og breitt um landið

Akranes

1992 -16 ára  538 kr           = 68,9%

1993- 15 ára  405 kr           = 51,9%

1994- 14 ára  361 kr           = 46,2%

                                meðalt. 55,6 %

Takmarkað við 7 klst. á dag. 

Vestfirðir

Ísafjörður.

1992 -16 ára  702,16 kr           = 90,0%

1993- 15 ára  585,13 kr           = 75,0%

1994- 14 ára  507,11 kr           = 65,0%

                                meðalt. 75,0 %

Takmarkað við 6 klst. á dag. 

Súðavík.

1992 -16 ára  702,16 kr           = 90,0%

1993- 15 ára  585,13 kr           = 75,0%

1994- 14 ára  507,11 kr           = 65,0%

                                meðalt. 75,0 %

Vesturbyggð

1992 -16 ára  735,-kr              = 94,2%

1993- 15 ára  537,-kr              = 73,4%

1994- 14 ára  422,-kr              = 54,0%

                                meðalt. 73,9%

Tálknafjörður

1992 -16 ára  735,-kr              = 94,2%

1993- 15 ára  537,-kr              = 73,4%

1994- 14 ára  422,-kr              = 54,0%

                                meðalt. 73,9%

Bolungavík

1992 -16 ára  585,-kr              = 75,0%

1993- 15 ára  507,-kr              = 65,0%

1994- 14 ára  430,-kr              = 55,1%

                                meðalt. 65,0%

Strandabyggð

1992 -16 ára  493,-kr              = 63,2%

1993- 15 ára  415,-kr              = 53,2%

1994- 14 ára  386,-kr              = 49,5%

                                meðalt. 55,3%

Reykhólar

1992 -16 ára  503,-kr              = 64,5%

1993- 15 ára  383,-kr              = 49,1%

1994- 14 ára  341,-kr              = 43,7%

                                meðalt. 52,4%

Þeir sem vinna með sláttuorf eru á 16 ára taxta.

Austurland

Fjarðabyggð

1992 -16 ára  705,72 kr           = 90,5%

1993- 15 ára  557,15 kr           = 71,4%

1994- 14 ára  482,86 kr           = 61,9%

                               meðalt.  74,6%

Seyðisfjörður

1992 -16 ára  632,-kr              = 81,0%

1993- 15 ára  527,-kr              = 67,5%

1994- 14 ára  457,-kr              = 58,6%

                               meðalt.  69,0%

Höfn

1992 -16 ára  638,60 kr           = 81,8%

1993- 15 ára  504,16 kr           = 64,6%

1994- 14 ára  436,94 kr           = 56,0%

                                meðalt. 67,5%

Eyjafjarðarsvæðið

Dalvík

1992 -16 ára  623,31 kr           = 79,9%

1993- 15 ára  456,51 kr           = 58,5%

1994- 14 ára  389,79 kr           = 50,0%

                                meðalt. 62,8%

Akureyri

1992 -16 ára  489,-kr              = 62,7%

1993- 15 ára  410,-kr              = 52,5%

1994- 14 ára  359,-kr              = 46,0%

                                meðalt. 53,7%

Fjallabyggð

1992 -16 ára  529-kr               = 67,8%

1993- 15 ára  381,-kr              = 48,8%

1994- 14 ára  327,-kr              = 41,9%

                                meðalt. 52,8%

Reykjavík

1992 -16 ára  486,-kr              = 62,3%

1993- 15 ára  366,-kr              = 46,9%

1994- 14 ára  325,-kr              = 41,6%

                                meðalt. 50,3%

Munur á hæsta og lægsta taxta 16 ára 

kr. 216,16  eða 44,5%

Munur á hæsta og lægsta taxta 15 ára 

kr. 219,13  eða 59,9%

Munur á hæsta og lægsta taxta 14 ára 

kr. 182,11  eða 56,0%