Í dag féll dómur í Héraðsdómi Vesturlands í máli félagsmanns Verkalýðsfélags Akraness vegna brota á hvíldarákvæði í kjarasamningi. Málavextir voru þeir að starfsmaður sem var að vinna á veitingastað hér í bæ árið 2009 leitaði til félagsins vegna brota á hvíldarákvæðum. Eftir að félagið hafði farið yfir málið og reynt að ná niðurstöðu við eiganda veitingastaðarins án árangurs var málinu vísað til lögmanns félagsins.

Krafa lögmannsins fyrir hönd starfsmannsins var að hún fengi greidda hvíldartímana eins og kjarasamningar kveða á um og nam sú krafa rúmum 256 þúsund krónum. Það er skemmst frá því að segja að dómurinn tók kröfur lögmanns félagsins allar til greina og voru starfsmanninum dæmdar rúmar 256 þúsund krónur auk dráttarvaxta sem þýðir að starfsmaðurinn mun fá rúmar 320 þúsund krónur greiddar vegna þessa brota fyrirtækisins. Einnig var rekstraraðili veitingastaðarins dæmdur til að greiða málskostnað starfsmannsins að fjárhæð 650 þúsund krónur.

Það er stefna stjórnar Verkalýðsfélags Akraness að fara í öll mál af fullri hörku þegar um kjarasamningsbrot er að ræða gagnvart okkar félagsmönnum. Og það var gert í þessu máli, eftir að búið var að leita allra leiða til að ná sátt við viðkomandi atvinnurekanda án árangurs eins og áður sagði. Það er líka morgunljóst að félagið mun ekki horfa í krónur og aura þegar réttindi okkar félagsmanna eru í húfi.

Hægt er að lesa dóminn með því að smella hér.

Nú um helgina, 27. til 29. apríl, fer fram svokölluð Atvinnu- og nýsköpunarhelgi á Akranesi í húsnæði Fjölbrautaskóla Vesturlands. Tilgangurinn með þessum viðburði er að hjálpa hugmyndum fólks að verða að veruleika. Umsjónaraðili verkefnisins er Innovit nýsköpunar- og frumkvöðlasetur og er viðburðurinn haldinn í samstarfi við Akraneskaupstað.

Viðburðurinn er að erlendri fyrirmynd sem reynst hefur vel og eru viðlíka helgar haldnar um allan heim. Markmið helganna er að virkja fólk til athafna og er hver helgi hugsuð sem vettvangur fyrir þá sem langar að koma eigin viðskiptahugmynd í framkvæmd eða taka þátt í uppbyggingu hugmynda annarra. Viðburðirnir standa yfir frá föstudegi til sunnudags og þar fá þátttakendur tækifæri til að vinna að hugmyndum sínum og njóta leiðsagnar og innblásturs frá sérfróðum aðilum.  

Vegleg verðlaun verða veitt fyrir bestu verkefnin,  enginn kostnaður er við þátttöku og  aldurstakmark er 18 ára. Á viðburðunum fá þátttakendur tækifæri til þess að vinna saman að frumgerð vöru eða þjónustu sem síðar getur orðið að fullvaxta fyrirtæki. Þetta er því kjörið tækifæri fyrir þá sem langar að koma hugmynd sinni í framkvæmd og fá til þess aðstoð sér að kostnaðarlausu.

Hér má sjá auglýsingu um atvinnu- og nýsköpunarhelgina.

Aðalfundur Verkalýðsfélags Akraness var haldinn í gær og er óhætt að segja að afkoma félagsins á síðasta ári hafi verið mjög góð en rekstrarafgangur var á félaginu sem nemur 73 milljónum króna. Félagstekjur jukust um tæp 7% á milli ára sem má að hluta til rekja til þess að fjöldi fólks vítt og breitt um landið hefur gengið í félagið á síðastliðnu ári. 

Formaður rifjaði það upp að þegar ný stjórn tók við Verkalýðsfélagi Akraness þann 19. nóvember 2003 þá var félagið fjárvana og í algjörri tilvistarkreppu. Sem dæmi var félagssjóður rekinn á 2,5 milljóna króna yfirdrætti eða með öðrum orðum, félagssjóður átti ekki fyrir daglegum rekstri. Sem betur fer hefur nýrri stjórn tekist að byggja félagið upp fjárhagslega sem félagslega því ekkert stéttarfélag getur veitt góða þjónustu nema vera fjárhagslega og félagslega sterkt.

Þessi góða afkoma hefur verið notuð í að bæta þjónustu við félagsmenn og auka hin ýmsu réttindi þeirra. Þetta birtist meðal annars í 9 nýjum styrkjum úr sjúkrasjóði frá því núverandi stjórn tók við ásamt fjölmörgum öðrum réttindum sem félagsmönnum nú býðst. Einnig fjárfesti félagið í nýjum og glæsilegum bústað í Kjós í Hvalfirði vegna fjölgunar félagsmanna og er óhætt að segja að þessi nýi bústaður hefur fallið vel í kramið hjá félagsmönnum enda afar glæsilegur eins og áður sagði.

Formaður gerði grein fyrir starfseminni á síðasta ári en óhætt er að segja að síðasta ár hafi verið afar yfirgripsmikið enda voru allir kjarasamningar félagsins lausir á síðasta ári. Gríðarleg barátta var vegna margra þeirra samninga sem félagið var með og nægir að nefna í því samhengi að félagið lét kjósa um verkfallsheimild í tveimur þessara samninga en það var annars vegar í Síldarbræðslunni og hins vegar hjá starfsmönnum Klafa á Grundartanga. Einnig voru mikil átök við kjarasamningsgerðina fyrir starfsmenn Elkem Ísland og Norðurál. Formaður fór á fundinum yfir samræmdu launastefnuna sem mótuð hafði verið hjá Samtökum atvinnulífsins og ASÍ, launastefnu sem byggðist á því að samið yrði um sömu launahækkanir fyrir alla launþega, algjörlega óháð getu hverrar atvinnugreinar fyrir sig. Það kom fram í máli formanns að vegna samræmdu launastefnunnar hafi félagið slitið sig alfarið frá kjarasamningsgerð með ASÍ með því að taka samningsumboðið til félagsins. Sem betur fer náðist að brjóta samræmdu launastefnuna á bak aftur hvað varðar stóriðjufyrirtækin á Grundartanga en hins vegar tókst það ekki á hinum almenna vinnumarkaði. Það kom einnig fram í máli formanns að það sé nöturlegt til þess að vita að ASÍ skuli hafa lagt stein í götu þess að lagfæra og leiðrétta laun fiskvinnslufólks á grundvelli sterkrar stöðu útgerðarinnar vegna gengisfalls íslensku krónunnar. En á þeim bænum vildu menn að fiskvinnslufólk yrði inni í svokallaðri samræmdri launastefnu.

Það var afar ánægjulegt fyrir starfsmenn og stjórn félagsins að heyra þau hlýju orð sem fundarmenn létu falla í garð félagsins enda gerir slíkt ekkert annað en að hvetja okkur enn frekar til dáða við að bæta réttindi og hagsmunagæslu fyrir okkar félagsmenn enda er það stefna stjórnar Verkalýðsfélags Akraness að vera það stéttarfélag sem býður félagsmönnum sínum upp á bestu þjónustu sem völ er á.

Aðalfundur Verkalýðsfélags Akraness verður haldinn þriðjudaginn 24. apríl kl. 18:00 á Gamla Kaupfélaginu, Kirkjubraut 11, Akranesi, eins og áður hefur verið auglýst.

Dagskrá:

1.      Skýrsla stjórnar fyrir liðið starfsár. 

2.      Endurskoðaðir reikningar félagsins lagðir fram til afgreiðslu. 

3.      Kosningar sem þurfa að fara fram á aðalfundi samkvæmt 28. grein laga félagsins.

4.      Ákvörðun félagsgjalda.

5.      Breytingar á grein 12.4 í reglugerð sjúkrasjóðs.

6.      Breytingar á 1. og 2. gr. laga félagsins

7.      Önnur mál.

Á aðalfundi verða ekki afgreiddar með atkvæðagreiðslu aðrar tillögur og ályktanir en þær sem borist hafa til skrifstofu félagsins 5 dögum fyrir aðalfund eins og 28. grein laga félagsins kveður á um. 

Ársreikningur félagsins mun liggja frammi á skrifstofu félagsins viku fyrir aðalfund. Komi tillögur eða ályktanir fram þá munu þær liggja frammi á skrifstofu félagsins og verða einnig  kynntar á heimasíðu félagsins.

Félagsmenn eru eindregið hvattir til að mæta.

Boðið verður upp á kvöldverð eftir fundinn.

Notum svigrúmið sem útgerðin hefur til að lagfæra launakjör fiskvinnslufólks.Stjórn Verkalýðsfélags Akraness getur ekki undir nokkrum kringumstæðum stutt lagafrumvörp um stjórn fiskveiða og um veiðileyfagjald á meðan ekki hefur farið fram ítarleg rannsókn á hvaða áhrif þessi frumvörp hafa á atvinnuöryggi og kjör fiskvinnslufólks, sjómanna og síðast en ekki síst á byggðir þessa lands.

Rétt er geta þess að hundruð félagsmanna VLFA starfa í sjávarútvegsgreinum bæði til sjós og lands og því eru miklir hagsmunir í húfi fyrir félagsmenn VLFA að ekki sé verið að gera þannig breytingar á stjórnun fiskveiða að þær ógni atvinnuöryggi þeirra sem starfa í greininni. 

Því ítrekar stjórn VLFA það að félagið getur ekki stutt þessi frumvörp og telur það í raun og veru ámælisvert að leggja þau fram án þess að kanna hver áhrifin eru á atvinnuöryggi og kjör þeirra sem starfa í greininni.

Það er mat félagsins að það svigrúm sem útgerðin hefur, verði notað til að lagfæra og leiðrétta launakjör fiskvinnslufólks, en þau eru verkalýðshreyfingunni, Samtökum atvinnulífsins og útgerðinni til ævarandi skammar.

Rétt er að upplýsa að heildarlaun sérhæfðs fiskvinnslumanns  eftir 15 ára starf eru einungis 230.000 kr.

Formaður Verkalýðsfélags Akraness veltir því fyrir sér hvort fyrirhugað auðlindagjald sé af sama meiði og kolefnisskatturinn sem átti m.a að leggja á Elkem Ísland fyrir áramót, en sú skattlagning stefndi atvinnuöryggi þeirra sem þar störfuðu í algjöra óvissu eins og frægt var.

Að þessu sögðu þá krefst félagið þess að fram fari ítarleg óháð rannsókn á því hver áhrifin af þessum frumvörpum verða á atvinnuöryggi og kjör fiskvinnslufólks og sjómanna í byggðum þessa lands.

Járnblendiverksmiðja Elkem á GrundartangaElkem Ísland greiddi í dag fastráðnum starfsmönnum sínum 150 þúsund króna eingreiðslu, væntanlega vegna góðrar afkomu fyrirtækisins. Greiðslan miðast við þá starfsmenn sem hafa verið í starfi hjá Elkem frá 1. apríl 2011 til marsloka 2012 og greiðist í hlutfalli við starfstíma.  Rétt er að geta þess að greiðslan nær ekki til þeirra sem eru lausráðnir eins og t.d sumarafleysingamenn.

Rétt er einnig að geta þess að þegar gengið var frá kjarasamningi við Elkem Ísland í fyrra, 19. apríl 2011, þá ákváðu eigendur Elkem Ísland að greiða starfsmönnum sínum eingreiðslu sem nam föstum mánaðarlaunum hvers starfsmanns vegna góðrar afkomu. Er óhætt að segja að samningurinn sem gerður var við Elkem í fyrra hafi verið gríðarlega góður enda nam eingreiðslan og afturvirkni samningsins um 500 þúsund krónum fyrir hvern starfsmann. Núna hafa þeir eins og áður sagði komið með 150 þúsund króna eingreiðslu til viðbótar sem væntanlega miðast við góða afkomu fyrirtækisins á síðasta ári og verður þetta að teljast afar jákvætt fyrir starfsmennina.

Það er ánægjulegt að sjá þegar fyrirtæki taka þá ákvörðun að láta starfsmenn sína sem jú skapa velferð hvers fyrirtækis fyrir sig njóta ávinnings þegar vel árar í fyrirtækjum. Það hefur Elkem Ísland nú gert í tvígang og nema þessar eingreiðslur síðustu tveggja ára um 500 þúsund krónum hjá starfsmanni með 10 ára starfsreynslu og ljóst að starfsmenn munar um minna. Þessar eingreiðslur eru svo sannarlega til eftirbreytni fyrir önnur fyrirtæki sem eru starfrækt í útflutningi og hafa verið að njóta góðs af gengisfalli íslensku krónunnar enda hefur launahlutfall fyrirtækja sem starfa í útflutningi hríðlækkað í kjölfar falls íslensku krónunnar.   

Á morgun rennur út frestur til að skila umsóknum um dvöl í orlofshúsum Verkalýðsfélags Akraness sumarið 2012 og strax eftir helgi verður úthlutað.

Úthlutun fer þannig fram að allar umsóknir eru skráðar inn í tölvukerfi félagsins. Kerfið raðar öllum umsóknum í röð eftir punktastöðu, þ.e. þeir umsækjendur sem flesta hafa punktana eru fremstir í röðinni og svo koll af kolli. Ef punktar tveggja eru jafnir fær sá úthlutað sem fyrr sótti um. Kerfið vinnur sig síðan í gegnum umsóknirnar og úthlutar vikum eftir punktastöðu. Þeir sem ekki fá úthlutað í fyrri úthlutun lenda sjálfkrafa í endurúthlutun þar sem þeim vikum er úthlutað sem ekki voru greiddar á eindaga fyrri úthlutunar. Leyfilegt er að breyta umsóknum fyrir endurúthlutun.

Helstu dagssetningar:

13. apríl - Frestur til að skila inn umsóknum um orlofshús

16. apríl - Fyrri úthlutun fer fram, allir umsækjendur fá svarbréf í pósti (einnig er hægt að sjá strax inni á félagavefnum)

02. maí  - Eindagi fyrri úthlutunar, þeim vikum sem ekki eru greiddar á eindaga er úthlutað aftur

04. maí  - Endurúthlutun fer fram, þeir sem fá úthlutað fá það staðfest með bréfi

04. maí - Kl. 12:00 - Fyrstir koma, fyrstir fá! Þeir sem fyrstir koma geta bókað lausar vikur (athugið að eftir eindaga endurúthlutunar getur lausum vikum fjölgað)

11. maí  - Eindagi endurúthlutunar

Útilegukortið 2012 er komið í sölu á skrifstofu félagsins. Orlofssjóður VLFA niðurgreiðir kortið til félagsmanna svo félagsmenn geta keypt kortið á kr. 8.000. Fullt verð á kortinu er kr. 14.900 svo afslátturinn er rétt tæp 50%.

Kortið veitir félagsmönnum aðgang að 44 tjaldsvæðum um allt land og gildir fyrir tvo fullorðna og allt að fjögur börn upp að 16 ára aldri. Eftirfarandi tjaldsvæði hafa bæst í hópinn frá því í fyrra: Mosfellsbær, Skagaströnd, Steingrímsstaðir, Lundur í Öxarfirði, Horn - Höfn í Hornafirði og Sandgerði. Athugið að gistináttaskattur er ekki innifalinn í Útilegukortinu og þurfa handhafar þess því að greiða aukalega kr. 100 fyrir gistinóttina. Aðeins er greitt eitt gjald fyrir hvert kort, en ekki gjald á hvern einstakling, svo fimm manna fjölskylda þarf aðeins að greiða kr. 100 fyrir gistinóttina.

Nánari upplýsingar um Útilegukortið, tjaldsvæðin og nánari reglur er að finna á heimasíðu Útilegukortsins: www.utilegukortid.is.

Á föstudaginn næstkomandi mun Starfsgreinasamband Íslands halda fund með aðildarfélögum sínum þar sem kvótafrumvörpin verða til umræðu og á þeim fundi á að móta afstöðu SGS til fyrirliggjandi frumvarpa.

Það eru miklir hagsmunir í húfi fyrir Verkalýðsfélag Akraness þegar að sjávarútvegsmálum kemur, einfaldlega vegna þess að fjölmargir félagsmenn þess vinna við sjómennsku og fiskvinnslu. Afstaða Verkalýðsfélags Akraness hefur ætíð verið hvellskýr þegar kemur að umræðu um breytingar á fiskveiðistjórnunarkerfinu en krafa félagsins hefur verið að hagsmunir sjómanna, fiskvinnslufólks og þjóðarinnar allrar skyldu hafðir að leiðarljósi þegar kemur til breytinga á þessari mikilvægu auðlind okkar.

Formaður hefur verið að kynna sér fyrirliggjandi frumvörp vegna áðurnefndra hagsmuna því það má ekki undir nokkrum kringumstæðum skattleggja þessa grein með þeim hætti að það ógni starfsöryggi og kjörum fiskvinnslufólks og sjómanna. En því miður er æði margt sem bendir til að svo geti orðið en það er himinn og haf sem skilur að þegar kemur að því að meta áhrifin af veiðileyfagjaldinu. Á meðan stjórnvöld halda því fram að auðlindagjaldið sé vel innan viðráðanlegra marka fyrir útgerðina þá segja útgerðarmenn að það muni leiða til fjölda gjaldþrota í greininni og vitna meðal annars í úttekt sem Deloitte gerði á áhrifum veiðileyfagjaldsins. Það er gríðarlega mikilvægt að það verði fenginn óháður aðili til að meta áhrifin af þessum frumvörpum því eins og áður sagði þá má alls ekki ógna starfsöryggi sjómanna og fiskvinnslufólks.

Afstaða Verkalýðsfélags Akraness hefur einnig verið sú að eðlilegt sé að útgerðir greiði eðlilegt og sanngjarnt gjald fyrir afnot af auðlindinni og einnig að tryggt sé að auðlindin sé sameign íslensku þjóðarinnar. Það er öllum ljóst að afar vel árar nú í íslenskum sjávarútvegi og því er það sorglegt að í síðustu kjarasamningum hafi ekki verið notað það svigrúm sem útgerðin hefur til að lagfæra laun fiskvinnslufólks umtalsvert. Það mátti ekki vegna þess að Alþýðusamband Íslands og Samtök atvinnulífsins voru búin að móta og meitla í stein svokallaða samræmda launastefnu þar sem ekki mátti taka tillit til sterkrar stöðu útflutningsfyrirtækja eins og til dæmis sjávarútvegsfyrirtækja. Þarna var kjörið tækifæri til að lagfæra kjör fiskvinnslufólks enda eru þau íslenskri verkalýðshreyfingu og fiskvinnslufyrirtækjum til háborinnar skammar. En sérhæfð fiskvinnslukona sem starfað hefur í 15 ár er einungis með grunnlaun upp á 197.500 krónur og því til viðbótar er hún með um 300 krónur á klukkustund þannig að heildarlaun fiskvinnslukonu eftir 15 ára starf eru um 230 þúsund krónur á mánuði. Þetta eru laun sem eru til ævarandi skammar og hafi ASÍ og SA einnig skömm fyrir að hafa ekki notað tækifærið þegar vel árar hjá útgerðinni til að lagfæra laun þessa hóps sem á það svo sannarlega skilið.

Eins og áður sagði þá er mikill ágreiningur um áhrifin af þessu auðlindagjaldi en formaður spyr sig hvort þetta auðlindagjald geti hugsanlega verið af sama meiði og kolefnisskatturinn sem átti meðal annars að leggja á Elkem Ísland, skattur sem hefði gert það að verkum að ekki hefði verið einn einasti möguleiki fyrir Elkem að skila neinum hagnaði því skatturinn var langt umfram þann hagnað sem fyrirtækið hefur skilað árlega. Enda voru forsvarsmenn fyrirtækisins búnir að tilkynna að fyrirtækið myndi flytja starfsemi sína erlendis ef af þessum skatti yrði. Á þessari forsendu óttast formaður VLFA að þessi skattlagning geti ógnað starfsöryggi sjómanna og fiskvinnslufólks. En eins og áður sagði þá eiga útgerðarmenn að sjálfsögðu að greiða eðlilegan og sanngjarnan skatt fyrir afnot af sameiginlegri auðlind þjóðarinnar. Hvert það hlutfall er liggur ekki fyrir á þessari stundu en mjög mikilvægt er að finna hver sé eðlileg og sanngjörn auðlindarenta sem renni til samfélagsins í heild sinni.

Það er óhætt að segja að umfjöllun Kastljóss undanfarin kvöld um verðlagningu og verðmyndun á sjávarafurðum hafi vakið verðskuldaða athygli, enda komu þar fram alvarlegar ásakanir og athugasemdir um hvernig á þessum málum er haldið í íslenskum sjávarútvegi.

Formaður Sjómannasambandsins sagði m.a í þessari umfjöllun að verðmyndun á sjávarafurðum væri í molum, aðkoma sjómanna að verðmyndun væri engin og Verðlagsstofa skiptaverðs sem sér um að ákveða verð á botnfiski væri liðónýt og eftirlitið væri nánast ekkert.

Nú liggur fyrir að stór hluti þess sjávarafla sem veiddur er við Íslandsstrendur er á sömu hendi það er að segja veiðar, vinnsla og sala og það kom fram í umfjöllun Kastljóssins að útgerðin er að færa hagnaðinn af skipunum inn í vinnsluna til að koma sér hjá því að þurfa að greiða sjómönnunum hlutaskiptin. Þetta eru grafalvarlegar ásakanir sem þarna komu fram á hendur útgerðafyrirtækjum og þetta snýst alls ekki bara um að sjómenn séu ekki að fá rétt uppgert, heldur er hér um að ræða ef rétt reynist hagsmuni þjóðarinnar í heild sinni.

Allt á sömu hendi

Hvað þýðir það ef útgerðarfyrirtækin sem eru með veiðar, vinnslu og sölu á sömu hendi eins og t.d í uppsjávarveiðunum færa hagnaðinn í auknum mæli  inn í vinnsluna og greiða sjómönnum lægra fiskverð en þeim í raun ber? Jú, tekjur sjómanna verða lægri sem þýðir að ríkissjóður verður af tekjuskatti, sveitafélögin fá minni útsvarstekjur og hafnargjöld og síðan hefur þetta áhrif á auðlindagjaldið enda reiknast það út frá aflaverðmæti skipanna.

En eru útgerðafyrirtækin að færa hagnaðinn af skipunum inn í vinnsluna?  Já, það er æði margt sem bendir til þess að svo sé.  Ef litið er á nýlokna loðnuvertíð þá kemur í ljós að útgerðarmenn og framkvæmdastjóri LÍÚ tala um að vertíðin hafi skilað um 30 milljörðum í útflutningstekjur af tæplega 600 þúsund tonna loðnukvóta sem veiddur var á yfirstaðinni vertíð.  Einnig kom fram í viðtali á RUV við  Ingimund Ingimundarson hjá HB Granda að þumalputtareglan sé sú að 50 krónur fáist fyrir loðnukílóið að meðaltali og samtals hafi því loðnuvertíðin gefið um þrjátíu milljarða.

Þetta er afar athyglisvert því að þegar skoðað er hvað útgerðin var að borga skipunum fyrir hvert kíló þá kemur í ljós að það er að meðaltali í kringum 26 krónur að teknu tilliti til þess sem fer í bræðslu, frystingu og hrognatöku.  Þetta þýðir að aflaverðmæti skipana af 581 þúsund tonna veiði er 15,1 milljarður, en loðnuvertíðin gaf útgerðinni sem bæði á skipin og vinnsluna rúma 29 milljarða.  Með öðrum orðum þá er vinnslan að skila útgerðinni 14 milljörðum sem er álíka mikið og aflaverðmæti skipanna var. Formaður spyr, getur þetta staðist einhverja skoðun?  Hvernig má það vera að verðið til sjómanna sé einungis 26 krónur á kíló á meðan þeir geta selt það að jafnaði á 50 krónur. 

Formaður félagsins gerir sér algerlega grein fyrir því að það þarf að vera framlegð í vinnslunni en að vinnslan sé að skila nánast jafn miklu og aflaverðmæti skipanna stenst ekki nokkra skoðun að mínu áliti.

Formaður getur ekki séð annað en að útgerðin sé að færa hagnaðinn inní vinnsluna af skipunum til að komast hjá því að greiða hærri laun til sjómanna, sveitafélögum hærri hafnargjöld, ríkinu hærra auðlindagjald og þessu til viðbótar verða ríki og sveitarfélög af skattatekjum vegna þess að laun sjómanna verða lægri fyrir vikið.

Samningaviðræður hvað?

Í Kastljósþættinum var Friðrik J. Arngrímsson framkvæmdastjóri LÍÚ spurður hví Norðmenn gætu greitt rúmar 40 krónur fyrir loðnukílóið á meðan útgerðin hér á landi greiddi sínum skipum 26 krónur og einnig var Friðrik spyrður hvers vegna vinnslan hér væri að greiða erlendu skipunum langtum hærra verð en íslensku skipunum svo tugum prósenta munar.  Friðrik sagði að ástæðan fyrir hærra verði í Noregi væri sú að þar eru veiðar og vinnsla ekki á sömu hendi og því væri það verkefni útgerðarinnar að semja við sjómenn um verðið á hverjum tíma fyrir sig.  Málið er einfalt - í langflestum tilfellum fara engar samningaviðræður fram um verð heldur ákveður útgerðin þetta algerlega einhliða.

Það kemur skeyti um borð í skipin frá útgerðinni sem kveður á um verð. Þetta vita allir sem eru á þessum skipum en eðli málsins samkvæmt þora sjómenn ekki að andmæla þessu á nokkurn hátt af ótta við að vera sagt upp plássinu. Það er rétt að geta þess að þetta sama á við um makríl og síldveiðar á uppsjávarskipunum, ekki bara loðnuveiðarnar.  Það er morgunljóst í mínum huga að þessu fyrirkomulagi verður að breyta tafarlaust og það eiga að vera stéttarfélögin sem semja við útgerðirnar fyrir hönd sinna félagsmanna um fiskverð. Það er alla vega afar ójafn leikur að ætla sjómönnum að semja um fiskverð við sinn vinnuveitenda, því ef þeir eru óánægðir þá eiga þeir svo sannarlega á hættu á að verða reknir.

Formaður félagsins vil taka það skýrt fram að laun sjómanna eru mjög góð núna vegna stöðu íslensku krónunnar en þau hafa alls ekki alltaf verið það og nægir að fara aftur til ársins 2006 þegar gengi íslensku krónunnar var afar óhagstætt sjómönnum.

Þjóðarhagsmunir

Þetta snýst ekki eingöngu um laun sjómanna heldur þjóðarhagsmuni því með því að færa hagnaðinn frá skipunum yfir á vinnsluna er verið að hafa af samfélaginu öllu gríðarlegar upphæðir. Nú hefur verið lagt til á Alþingi að kannað verði hvaða áhrif fyrirhugað auðlindagjald hefur á bankakerfið. Í því samhengi telur formaður fulla ástæðu til að þessi verðlagsmál á sjávarafurðum verði rannsökuð opinberlega og það kannað hversu miklu þjóðarbúið tapar á því að útgerðin skuli færa hagnaðinn inn í vinnsluna til að koma sér hjá því að borga meira til þjóðarbúsins eins og áður hefur verið rakið.