Kjarasamningur starfsmanna Elkem Ísland á Grundartanga rann út um áramótin og hófust viðræður um nýjan samning 14. nóvember. Þrátt fyrir átta samningafundi tókst ekki að ná niðurstöðu og var deilunni því vísað til ríkissáttasemjara fyrir tveimur vikum. Þar hefur nú þegar farið fram einn fundur.

Af þessum viðræðum er það helst að frétta að formaður stéttarfélagsins hefur átt í beinum viðræðum við forsvarsmenn Elkem í von um að finna lausn á deilunni. Að hans sögn hefur nokkur hreyfing verið á málunum og ætlar hann að vera hóflega bjartsýnn á að hægt verði að ná niðurstöðu í næstu viku.

Sú niðurstaða mun byggja á því að starfsmenn Elkem fái sambærilegar launahækkanir og um 99% vinnumarkaðarins hefur þegar fengið. Samninganefndir halda áfram viðræðum á næstu dögum, en enn er óvíst hvort endanlegur samningur náist en vonandi gerist það enda ótækt að starfsmenn þurfi að bíða lengur eftir launahækkunum í ljósi þess að heimilin hafa þurft að taka á sig kostnaðarhækkanir úr öllum áttum.

Kjarasamningur starfsmanna Norðuráls rann út um síðustu áramót og hafa kjaraviðræður staðið yfir frá 14. október. Þrátt fyrir níu samningafundi tókst ekki að ná niðurstöðu, og fór fyrsti fundur hjá ríkissáttasemjara fram föstudaginn 14. febrúar. Þar gagnrýndi formaður stéttarfélagsins harðlega framgöngu stóriðjufyrirtækjanna og sagði óásættanlegt að þau reyndu að komast undan samningum þrátt fyrir fyrri skuldbindingar í Stöðugleikasamningunum.

Viðræðurnar eru nú stál í stál, en fulltrúar starfsmanna lýsa yfir miklum vonbrigðum með að fyrirtæki sem skilar allt að 10% af útflutningstekjum þjóðarinnar skuli reyna að draga úr þeim launahækkunum sem þegar hafa verið samþykktar á hinum almenna vinnumarkaði.

Það mun þó aldrei verða látið viðgangast að fyrirtæki af þessari stærðargráðu komist upp með að semja um lægri hækkanir en þær sem þegar hafa verið ákveðnar annars staðar á vinnumarkaði. Verkafólk í stóriðju vinnur við krefjandi og oft hættulegar aðstæður, þar sem mikið álag og erfiðar vinnuskilyrði eru daglegt brauð. Launagreiðslur þurfa að endurspegla þessa staðreynd, enda væri annað með öllu óásættanlegt.

Formanni stéttarfélagsins er ekki kunnugt um hvenær ríkissáttasemjari boðar næst til fundar. Enn ríkir því mikil óvissa um framhaldið en ljóst að við fyrsta tækifæri munu stéttarfélögin boða til aðgerða.  En skv. kjarasamningi er það ekki hægt fyrr en 3 mánuðum eftir að kjarasamningur rennur útþ