Eins og fram kom hér á heimasíðunni í síðasta mánuði þá var kjaraviðræðum við forsvarsmenn Norðuráls frestað vegna stefnu VM á hendur fyrirtækinu um félagsaðild. Málið verður tekið fyrir 11. janúar og mun niðurstaða væntanlega fást í málið einni til tveimur vikum síðar.

Það eru afar ánægjuleg tíðindi að berast núna af álmörkuðum, en álverð hefur haldið áfram að hækka og í dag var verðið fyrir pr. tonn komið upp í 2.333 dollara sem gerir rúmar 293.000 íslenskar krónur fyrir hvert tonn á gengi dagsins.

Í gær fékkst tonnið á 2.280 dollara og hefur hækkað um 2,4% á einum sólarhring. Nú er bara að vona að verðið haldi áfram að hækka, enda mun hækkun á álverði klárlega hjálpa verulega til við komandi kjarasamningsgerð sem væntanlega mun hefjast aftur síðar í þessum mánuði.

Það er alveg ljóst að krafa Verkalýðsfélags Akraness verður umtalsverð hækkun launa starfsmanna Norðuráls, enda eru allar forsendur fyrir því að laun starfsmanna taki ásættanlegri hækkun.

Mun Verkalýðsfélag Akraness fylgja þeim kröfum fast eftir og hefur formaður t.a.m. gert forstjóra Norðuráls grein fyrir því að félagið muni gera þá skýlausu kröfu að laun starfsmanna Norðuráls verði í það minnsta með sambærilegum hætti og gerist í sambærilegum iðnaði.

Það hefur einnig komið fram hér á heimasíðunni að rekstur Norðuráls gekk glæsilega á árinu 2008, en ekkert fyrirtæki hér á landi skilaði jafnmiklum hagnaði og Norðurál eða sem nemur 16 milljörðum króna. Ávinningur af þessari góðu starfsemi á að skila sér núna að hluta til til þeirra frábæru starfsmanna sem starfa hjá Norðuráli.

Það er alveg ljóst að ríkisábyrgð á Icesave mun hafa gríðarlega íþyngjandi áhrif á íslenskt efnahags- og atvinnulíf og því mjög mikilvægt að reynt verði eftir fremsta megni að ná eins hagstæðum samningum og kostur er.

Það er einnig alveg ljóst að skuldbindingarnar tengdar Icesave munu skerða lífskjör allra Íslendinga og bitna umtalsvert á almennu verkafólki.

Því spyr formaður sig hvort það sé virkilega raunin að ekki hafi verið hægt að ná hagstæðari samningum en raunin varð? Sérstaklega í ljósi þess að sjónarmið Breta voru önnur í deilu þeirra við yfirvöld á Ermasundseyjunum Mön og Guernsey þar sem breska ríkisstjórnin neitaði að ábyrgjast innistæður útibúa breskra banka þar, meðal annars vegna þess að þeir hefðu ekki sjálfir notið tekna af þeim.

Breska ríkisstjórnin hirti 40% fjármagnstekjuskatt af Icesave reikningunum í Bretlandi en hundsaði eigi að síður nokkra ábyrgð á reikningunum. Á þetta bendir Ársæll Valfells, lektor við HÍ, í grein sem hann birtir í Forbes viðskiptatímaritinu í febrúar 2008.

Í greininni rekur Ársæll stuttlega deiluna um Icesave og bendir á að það hafi verið breska ríkisstjórnin en ekki sú íslenska sem naut fjármagnstekjuskatt af reikningunum. Þannig hafi breska stjórnin hirt tekjurnar en látið íslenska ríkið um áhættuna.

Var þessum sjónarmiðum ekki örugglega haldið hátt á lofti í þeim viðræðum sem íslenska samninganefndin átti við Breta og Hollendinga?